محدوده شهرها باید هنگام تاییدیه طرح‌های جامع شهری معین شود و اضافه شدن محدوده و افزودن زمین به مناطق، نیازمند تصویب شورای عالی شهرسازی است. البته این اقدام معمولا توصیه نمی‌شود زیرا این محدوده‌ها بر اساس مطالعات جمعیتی، اقتصادی و جغرافیایی از سوی متخصصان و مهندسان مشاور مرزبندی می‌شود.این مطالعات انجام و با تعیین یک افق زمانی، تراکم و مساحت شهر مشخص می‌شود؛ بنابراین هر اقدامی ورای این ساز و کاری که متخصصان آن را مشخص کرده‌اند، توصیه نمی‌شود. در مجموع برای توسعه وسعت یک شهر باید اجازه داد تا با اتمام زمان آن برای تغییر محدوده تصمیم‌گیری شود. برای مثال طرح جامع فعلی شهر تهران سال 1386 تدوین شده و مهلت قانونی آن در سال 1405 به پایان می‌رسد. اکنون با نزدیک شدن به این تاریخ باید از مدتی پیش طرح جامع جدیدی تدوین می‌شد، زیرا طرح جامع، زمان زیادی برای آماده‌سازی نیاز دارد و پس از آن نیز باید طرح تفصیلی ارائه شود، اما این اتفاق نیفتاده است. برای بررسی این مسئله که شهر تهران قابلیت افزایش محدوده را دارد یا نه، باید مطالعات جدیدی در این زمینه با توجه به موانع و طرفیت‌های فعلی صورت بگیرد. اکنون شورای عالی شهرسازی کشور در برخی از شهرها مرتب زمین‌های اطراف را به شهرها اضافه می‌کنند، اما این کار با مطالعات دقیق انجام نمی‌شود و صرفا با یک بعد جلو می‌روند. آنها فکر می‌کنند با اضافه کردن این میزان زمین به محدوده شهرها و اختصاص آن برای کاربری مسکونی مشکل حل می‌شود، در حالی که این یک بعدی نگاه کردن به مسائل و بدون مطالعه چندجانبه پیش‌بردن طرح‌ها می‌تواند به گسترش بی‌رویه و افقی شهرها منجر شود و شهرها را در آینده با مشکلات زیادی مواجه کند. همچنین در مورد ریشه مشکلات فعلی در حوزه زمین و مسکن باید گفت در برنامه پنج ساله چهارم توسعه ماده‌ای قانونی ذکر شده بود که دولت را مکلف می‌کرد طرح جامع مسکن را تهیه کند که بر همین اساس نیز وزارت راه و شهرسازی وقت این طرح را تهیه کرد که به انتهای دولت سیدمحمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد رسید.بر این اساس احمدی‌نژاد تمام ابعاد مربوط به این طرح جامع را کنار گذاشت و فقط به یکی از ابعاد یعنی تامین مسکن برای نیازمندان پرداخت و اسم آن را مسکن مهر گذاشت. طرح مسکن مهر مشکلات مختص خود را به بار آورد و مشکلات شهرسازی و محیط‌زیستی زیادی را به ارمغان آورده است و بخش بزرگی از این بافت‌ها به بافت‌های فرسوده اضافه شده که باید خود دوباره باید نوسازی و به‌سازی شوند.تا زمانی که موضوعات به‌صورت جامع پرداخت نشود و یک قسمتی از واقعیت برگزیده و به آن پرداخته شود نتیجه دلخواه حاصل نخواهد شد.