اهمیت صنعت پتروشیمی بر کسی پوشیده نیست به طوری که 30 درصد صادرات نفتی و 27 تا 30 درصد بازار سرمایه متعلق به صنعت پتروشیمی است.نقش پتروشیمی در اقتصاد ملی بسیار برجسته است که این صنعت می‌تواند از اقتصاد تک محصولی نفت جلوگیری کند.سال گذشته 16 میلیارد دلار صادرات وجود داشته که 14 میلیارد دلار آن را به سامانه نیما و در اختیار بانک مرکزی قرار داده‌ایم.اکنون بیش از 80 درصد از ارز صادراتی در اختیار بانک مرکزی بوده و مابقی آن به طرح‌ها و تجهیزات مورد نیاز اختصاص یافته است.در 8 ماهه سال جاری 8 درصد افزایش تولید وجود داشته در حالیکه صادرات در یک خط مستقیم قرار داشته است زیرا 660 تن محصول به بورس کالا اختصاص دادیم.
ناترازی گاز در کشور ما به دو دلیل است، یکی عدم مصرف بهینه دیگری عدم سرمایه گذاری است. صنعت پتروشیمی برای عبور از ناترازی و انجام 800 تا یک میلیارد دلار سرمایه گذاری ورود کرده و کنسرسیوم ساخت چند مخزن و توسعه در میادین گازی را ایجاد کرده و قراردادها از EPC به IPC برده است ولی هنوز قرارداد نهایی نشده و نزدیک به دو سال است که معطل مانده و در بوروکراسی‌های اداری قرار دارد.دو سال است که کنسرسیوم باختر و پترو فرهنگ برای سرمایه گذاری کرده‌اند اما موفق به عقد قرار داد نشده‌اند. استراتژی کشور مبتنی بر صادرات بوده و در برنامه هفتم در بند (ث) ماده 48 به مواد خام و نیمه خام اشاره شده است که باید معافیت صادراتی آن لغو شود. محصولات هر کدام تعریفی دارند اما تعریفی برای مواد نیمه خام وجود ندارد به همین دلیل مجلس برای تأمین بودجه برخی از محصولات مانند اوره و پروپیلن را نیمه خام در نظر گرفته تا از این طریق عوارض دریافت کرده و در جای دیگری هزینه کند.23 درصد صادرات در سال باید غیر نفتی باشد که با این شرایط امکان پذیر نیست و در این شرایط فضای کسب و کار هم خراب می‌شود. زیرا تمام معافیت‌ها در مناطق از بین رفته است. در بودجه 1403 مالیات 9 درصدی 10 درصد می‌شود که نه تنها رشد اقتصادی ندارد بلکه تورم زا است.از سه سال گذشته تا کنون 50 همت از دولت طلبکاریم که می‌گوئیم با گاز تهاتر کنید اما زیر بار نمی‌روند. دولتی که کود اوره را 7 هزار تومان خریداری می‌کند و خوراک آن 6 هزار تومان است چرا مطالبه ما را پرداخت نمی‌کند.