سعید شمس روزنامه نگار: ایران به لحاظ اقتصادی روزهای ملتهبی را پشت سر می‌گذارد. در واقع تحدیدهای بین المللی، سوءمدیریت، گریز از شایسته سالاری و …. موجب شده شلختگی هزینه سازی را در فضای اقتصادی ببینیم. با این حال این توضیح لازم است که تحریم در حالی اثر منفی در اقتصاد ایران می‌گذارد که مشخصاً باید محدودیت در فروش نفت را عاملی بدانیم که رونق اقتصادی را امری محال می‌کند. با این حال گروهی در ایران همچنان اصرار دارند، تحدیدهای بین المللی سهم چندانی در مناسبات اقتصادی نمی‌گذارد و به همین دلیل به خود اجازه می‌دهند، با پیوستن کشور به معاهدات بین المللی مخالفت کنند که همین رویکردها و مخالفت‌ها با برقراری هر نوع تعامل با نظام بین الملل موجب شده‌اند گره‌های اقتصادی همچنان کور و بازنشدنی بمانند.
نرسی قربان در گفت و گو با «نقش اقتصاد» در این رابطه اظهار داشت: به طور طبیعی کشوری که با تحریم‌های بین المللی مواجه می‌شود، دستش برای داد و ستد با کشورها کوتاه و در نتیجه نظام اقتصادی کشور کاملاً به هم می‌ریزد. همین موقعیت باعث شده نفت را که منبع اصلی مالی است، با تخیف های آنچنانی بفروشیم و سالانه میلیاردها دلار ضرر کنیم. این در حالی است که اگر تحدیدهای بین المللی نباشند، ایران به عنوان یکی از مهمترین کشورها در بازار جهانی نفت می‌تواند حضوری مثبت و توام با سودی سرشار داشته باشد.کارشناس انرژی در ادامه گفت: روسیه در حالی روزانه 10 میلیون بشکه صادرات نفت دارد که پتانسیل نفتی این کشور قابل قیاس با دارایی‌های ایران نیست. اما با همان دلیلی که عنوان شد، دستمان بسته است. این در حالی است که اگر نتوانیم نفتمان را عرضه کنیم، نمی‌توانیم به دلیل کاهش اهمیت ذخایر انرژی فسیلی در ازای نفت با ارزشی که داریم، برای کاهش مشکلات اقتصادی استفاده لازم را ببریم.او افزود: مشکل اصلی ایران ربطی به میزان دارایی نفت یا توان مدیریتی این حوزه ندارد. دولت اگر بتواند حتی در این شرایطی که تحریم هستیم، اوضاع را به خوبی مدیریت کند، می‌توانیم حتی المقدور محدودیت‌هایمان را کمتر کنیم. در واقع مساله این است که در کنار هزینه‌هایی که برای تحریم می‌پردازیم، به طور جدی دچار سوءمدیریت هم هستیم. در واقع به کار گیری مسئولان با در نظر گرفتن رابطه و بی توجهی به ضابطه مزید بر علت شده تا در لایه‌های مختلف کشور به بحران‌هایی عظیم دچار شویم.
قربان در پایان گفت: شرح این شرایط ما را به این نتیجه می‌رساند که نفتِ ایران اسیر تحریم است. در واقع تا زمانیکه نظام سیاسی به این نتیجه نرسد که در نگاه به نظام بین الملل احتیاج مبرمی به تجدیدنظر دارد، دارایی‌های نفتی‌مان چند برابر هم شوند، هیچ گره ای از گره‌های ریز و درشت فعلی باز نخواهد شد.