وحید حاج سعیدی روزنامه نگار: در طول سال های اخیر کاربرد، تعریف و حتی ساختار برخی واژه ها دچار یک دگردیسی اساسی شده و چه بسا معنا و مفهوم آنها نیز در سطح وسیعی تغییر پیدا کرده است. واژه نخبه یکی از این واژگان است که به سان بسیاری از واژه ها و عبارات دارای تعاریف و ویژگی های متعددی شده است و اساتید حوزه های مختلف با لنزها و نگرش های گوناگون، نخبگان را تفسیر می کنند.
به عنوان مثال نخبگان اقتصادی در آمریکا به گروه اقلیتی اطلاق می‌شود که از امتیازات خاصی در سطوح و لایه های مختلف جامعه برخوردار هستند و در یک مدیوم مستقل از انتخابات دموکراتیک دارای قدرت اقتصادی ویژه هستند.
این گروه شامل نخبگان بوروکراتیک، شرکتی، فکری، نظامی، رسانه ای و دولتی می شوند که نهادهای اصلی حاکمیتی را در ایالات متحده کنترل می کنند و نظرات و اقدامات آنها بر تصمیمات سیاست گذاران تأثیر مستقیم می گذارد. در کشور ما هم طبیعتاً نخبگان اقتصادی دارای شمایل و مختصات متفاوتی هستند که بعضی از آنها به واسطه ارتباطات گوناگون با صاحبان قدرت، دسترسی آسان به منابع مالی ( رانت اقتصادی) یا شیوه های غیر متعارف به ثروت های آنچنانی دست یافته اند که هر از گاهی از آنها به عنوان کارآفرینان برتر هم تجلیل می شود! اما منظور راقم این سطور از «نخبگان اقتصادی» افرادی است که با کمترین اتکای مالی، سیاسی یا حتی فامیلی به حکومت و منابع دولتی، منشاء تحول شده و با تلاش و کوشش، به کارگیری مشاوران اقتصادی کاربلد و پیروی از آموزه های علم اقتصاد، در اقتصاد شهر و استان شان یا حتی کشور تاثیرات شگرفی را رقم زده اند. همان هایی که هر از گاهی علی رضوانی گزارشگر صدا و سیما در برنامه بی تعارف سراغشان می رود و از صبر، پیگیری، فداکاری، پشتکار و انسان دوستی شان گزارش تهیه می کند. یادمان باشد همانگونه که برای ایجاد تحول در سایر علوم، از افراد متخصص و به اصطلاح اهل فن استفاده می شود، اقتصاد نیز علمی پیچیده و چند لایه است که برای ایجاد تحول در آن باید از ظرفیت نخبگانی کشور بهره جست و حتی آنهایی را که اقتصاد را غیر آکادمیک آموخته اند، قدر نهاد.اقتصاد علمی است که هم بیشترین بهره و هم بیشترین آسیب را از مناسبت ها و حوادث سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و … می بیند و اگر در مسیر صحیح کنترل ساماندهی نشود، تبعات آن دامنگیر همه افراد جامعه خواهد شد. سپردن بخشی از اقتصاد جامعه به این نخبگان، چشم انداز روشنی را برای آینده اقتصاد رقم خواهد زد. کارخانه داری که با همت و تلاش خود تعداد کارگران خود را به بیش از 4 هزار نفر رسانده است، اگر کمی قدر بیند و به گفته خودش چوب لای چرخ تولیدش نگذاریم و سنگ جلوی پایش نیندازیم، دستکم کارگرانش به دو برابر افزایش خواهند یافت! حال اگر حمایتی جدی صورت پذیرد و این حمایت با وام های کم بهره و یارانه های اساسی غنی سازی شود، آینده اقتصاد را تصور کنید. نخبگان اقتصادی را قدر بنهیم و به وجود شان ببالیم.