سعید شمس روزنامه نگار: دولت سیزدهم در حالی ماه‌های پایانی سومین سال پاستور نشینی را سپری می‌کند که با کوهی از مطالبات برآورده نشده روبرو است. شلختگی اقتصاد داخلی به طوری که تأمین نیازهای اولیه برای مردم دشوار شده است، سردرگمی در سیاست خارجی، به طوریکه همسایه‌ها هم ساز مخالفت با ایران را کوک می‌کنند، پررنگ شدن فساد و سوءاستفاده، به طوریکه وزیر دولت هم در دادگاه محکوم می‌شود و… موجب شده تا طبقات مختلف جامعه در کنار اینکه انواع تنگنا را متحمل می‌شوند، نسبت به ترمیم فضا و کاهش مشکلات ناامید شوند تا بتوان اینطور گفت، بحران برای مردم عادی شده که این می‌تواند، به مثابه سمی مهلک باشد.
محمد قلی یوسفی، در گفتگو با «نقش اقتصاد» در این باره اظهار داشت: اقتصاد به قدری با مانع‌های ریز و درشت مواجه شده است که به نظر نمی‌رسد، مدیریت فعلی راهی برای برون رفت از این شرایط پیدا کند. در واقع مردم از هر طبقه‌ای که باشند، با شرایطی رو در رو هستند که هم سختی دارند و هم امیدی به اصلاح امور ندارند.
این تحلیلگر مسائل اقتصادی در ادامه گفت: مشکلی که موجب شده بحران در اقتصاد دائمی شود، چیزی جز این نیست که اساساً نظام مدیریتی در ایران، مسئولان و تصمیم گیرانی را برای اداره امور به کار می‌گیرند که نه تخصص دارند، نه تجربه و جالب این است که نگاهشان به شرایط اقتصادی توخالی است تا در اداره وضعیت و همچنین تصمیم گیری شیوه‌ای توام با افراط و تفریط را در دستور کار خود قرار بدهند که ناگفته پیداست، نتیجه چنین مدیریتی موجب مانع سازی پیش روی برنامه‌ها و اهداف اقتصادی می‌شود.
او افزود: من بارها تکرار و تاکید کرده‌ام که جهل به لایه‌های مختلف سیستم مدیریتی کشور رسوخ کرده است و تا زمانی که در نگاه کلان تجدیدنظر اساسی نداشته باشیم، گره‌ها روز به روز کورتر و در نتیجه نابسامانی اقتصادی روز به روز بیشتر طبقات مختلف جامعه را به گرفتاری دچار خواهد کرد. برای توضیح بیشتر متذکر می‌شوم، ایرادات احتمالی دستگاه‌های دولتی باید توسط مجلس رد شود تا نمایندگان با پیگیری‌های کارشناسی، بتوانند مقدمات‌ترمیم فضای کدر را فراهم کنند. نکته تأسف آور، اما چیزی جز این نیست که نهاد مجلس هم به طور پررنگی از خلاء دیدگاه کارشناسی رنج می‌برد که این موجب می‌شود، مشکلات رفع و مسائل حل نشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبابی تصریح کرد: گروهی تندرو که نظرات مخرب و هزینه سازشان را بدون هیچ واهمه‌ای مطرح می‌کنند، در درون لایه‌های حاکمیت جای گرفته‌اند تا تحرکات هزینه سازشان را پیگیری کنند. مثلاً همچنان اصرار به تقابل با غرب دارند و همچنان با هر گونه مذاکره مخالفت می‌کنند و همچنین، همچنان اصرار دارند، پیوستن به اف‌ای تی اف به معنی زیر سئوال رفتن استقلال کشور است. گویی همهِ دنیا نمی‌دانند، مذاکره و تلاش برای حضور در بازارهای اقتصاد جهانی همه‌اش ضرر است! و فقط ما و کره شمالی هستیم که می‌دانیم، با گوشه نشینی و
بی توجهی به ارتباط با کشورهایی که در اقتصاد جهانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، می‌توانیم هم رشد کنیم و هم عزتمان پابرجا بماند!او با نگاهی به میزان پرونده‌های فساد تاکید کرد: فساد افیون ملت‌ها است. به این معنی که اگر جامعه‌ای فضای سوءاستفاده را برای سوءاستفاده گران فراهم کند، خود خواسته به استقبال بحران اقتصادی و البته بحران
بی اعتمادی می‌شود. یک روز چای دبش، یک روز فلان وزیر و یک روز فلان مدیر کل پرونده مالی‌شان رو می‌شود تا این سئوال مطرح شود که سیستم نظارتی چرا کوتاهی می‌کند و چرا دولت به عنوان مجموعه‌ای که باید کشور را مدیریت می‌کند، نسبت به این همه استفاده نامشروع از بیت المال بی تفاوت است؟ در واقع اگر روزی تحریم‌ها هم برچیده شوند، اما مفسدین اقتصادی بتوانند برنامه‌شان را به سرانجام برسانند، محال است گره ای از گره‌های موجود باز شوند.
او در پایان گفت: مردم ایران از دهه‌های پیش گرانی را تجربه کرده بودند. اما اینکه در طول سه سال، مسکن و خودرو افزایش بالای 300 درصدی قیمت داشته باشند و کرایه مستاجران 2 برابر شود، نشان از خودنمایی بحران به معنای واقعی کلمه دارد. ماحصل فعالیت سه ساله دولت سیزدهم چیزی جز فروپاشی طبقه متوسط و حاشیه نشینی طبقه ضعیف نبود. فقط باید منتظر خرداد 1404 باشیم، بلکه دولتی صاحب نظرتر بیاید این شرایط را بهتر و کم مانع‌تر کند.