هادی حق‌شناس کارشناس اقتصادی: این گزاره مردم که از طلا گشتن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید، مصداق وعده طلایی آقای زاکانی است. برای توزیع 20 گرم طلای مورد ادعای آقای زاکانی به 26 میلیون خانوار ایرانی به بیش از 500 تن طلا نیاز است که این میزان طلا وجود ندارد و اگر قرار باشد در قالب اعتبار باشد که اعتبار این وعده به اندازه نصف بودجه عمومی سال جاری است.باید توجه داشت که یارانه یک مسکن بود و قرار نبود مردم به طور دایمی یارانه بگیرند، به مردم یارانه 45 هزار تومانی پرداخت شد و قرار این بود تا زمانی که زیرساخت‌ها به سطح مطلوب برسد و و زیر ساخت‌های حمل و نقل عمومی تکمیل شود. فلسفه یارانه این نبود که این مسکن دایمی باشد، در این صورت یارانه نقدی حکم مواد افیونی را برای مردم خواهد داشت. اگر امروز از مردم ایران پرسیده شود که بین یارانه نقدی و اشتغال فرزندان کدام گزینه را انتخاب می‌کنند، به طور قطع مردم به دنبال اشتغالزایی خواهند بود.مردم ایران امروز به دنبال حفظ کرامت انسانی و عزت هستند و بین یارانه نقدی و اشتغال حتماً اشتغال و اقتصاد مولد را انتخاب می‌کنند.اگر امروز مردم یارانه دریافت می‌کنند به دلیل این است که تورم سفره آنها را کوچک کرده‌است، مردم به دنبال تقویت اقتصاد خانوار هستند و موضوع اصلی هم همین است، گویی 4 کاندیدای حاضر از بین 6 کاندیدا در مناظره‌ها در مسابقه یارانه شرکت کرده‌اند و بجای اینکه برنامه‌ای برای بازسازی بنیان اقتصاد ارائه دهند، تنها از وعده نشدنی صحبت می‌کنند.این افراد هیچ برنامه‌ای برای زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی، جلوگیری از اتلاف انرژی، اصلاح نظام ارزی و رفع ارائه نکرده‌اند. در حالیکه این افراد در حال حاضر در دولت حضور دارند و اگر این وعده‌هایی که از آن صحبت می‌کنند کارساز است چرا آنها را به رییس دولت سیزدهم برای اجرا ارائه نکردند. چرا این برنامه‌ها را در سه سال گذشته به اجرا نرساندند که امروز مردم در حمل و نقل عمومی، مصرف انرژی، مسکن و تورم مشکلی نداشته باشند.معتقدم این وعده‌ها از جنس وعده‌هایی است که کاربری آن در حد همین انتخابات است و جنبه اجرایی ندارند، اگر این وعده‌هایی نظیر یارانه طلایی جنبه اجرایی داشت در همین سه سال گذشته باید به اجرا می‌رسید. موضوع مهم این است اساساً مردم این وعده را باور نکردند.آقای محسن رضایی هم در دوره‌های گذشته انتخابات وعده‌های این چنینی اقتصادی را با مردم می‌داد اما آیا مردم این وعده‌ها را باور می‌کردند و به آقای رضایی رأی دادند؟ این بار هم مردم نه این وعده‌ها را باور می‌کنند و نه به آن رأی می‌دهند.دیدیم که در ادامه وعده یارانه طلایی، وعده رایگان شدن همه امور هم داده شد و مردم در فضای مجازی و فضای واقعی نگاه طنز به این وعده‌ها داشتند.در اقتصاد با کسری بودجه و مشکل عدم تحقق رشد اقتصادی با کیفیت مواجه هستیم، مگر رییس مجلس که در انتخابات اعلام کاندیداتوری کرده اخیراً برنامه هفتم را تصویب نکرده است و نمی‌داند که برای تحقق رشد اقتصادی 8 درصدی سالانه باید 200 میلیارد دلار سرمایه گذاری شود؟ اگر رشد اقتصادی را در برنامه اقتصادی خود می‌بیند فقط این سؤال را پاسخ دهد که این 200 میلیارد دلار را از چه منبع و محلی تأمین خواهد کرد و با پاسخ به این پرسش بسیاری از مسائل و برنامه‌ها روشن خواهد شد.مردم نه یارانه طلایی از آن می‌خواهد و نه یارانه ریالی. اگر تورم کنترل شود و فرصت شغلی ایجاد شود مردم نیازی به یارانه نخواهند داشت.
از طلا گشتن پشیمان گشته‌ایم…
