پریسا حاجی محمدی دکتری کسب و کار حرفه‌ای DBA: نیاز به چشم انداز فن آوری در عملیات تجاری حیاتی است و اولین گام برای هر کسب و کاری در عصر حاضر این است که نقش فن آوری را در نظر بگیرد. سفر بسمت موفقیت به کمک هوش مصنوعی با چالش‌ها، عدم قطعیت‌ها و ریسک استراتژیک همراه است. اینجاست که یک چارچوب سیستماتیک برای توسعه چشم انداز هوش مصنوعی نقشی اساسی ایفا می‌کند.
استقبال از هوش مصنوعی بدون چارچوب اغلب منجر به تلاش‌های ناهماهنگی می‌شود که فاقد جهت‌گیری استراتژیک هستند و بیشتر شبیه شروع یک سفر بدون نقشه است که ممکن است به اتلاف منابع و عدم نطبیق با اهداف تجاری منجر شود.
اما یک چارچوب ساختاریافته به عنوان یک چراغ راهنما در سازمان عمل می‌کند. برای کسب و کارهایی که به دنبال حفظ جایگاه در عصر دیجیتال هستند، سرمایه گذاری در زمینه هوش مصنوعی تنها یک گزینه نیست بلکه یک گام حیاتی به سوی پیشبرد اهداف آنها در آینده است.
چشم انداز هوش مصنوعی قطب نمایی است که سفر یک سازمان را به حوزه هوش مصنوعی هدایت می‌کند. نه تنها به مقصد اشاره می‌کند، بلکه مسیر رسیدن به آن را نیز ترسیم می‌کند. چشم انداز هوش مصنوعی آینده نگر است و نشان می‌دهد چگونه یک سازمان قصد دارد از هوش مصنوعی برای دستیابی به اهداف کلی خود استفاده کند.
توسعه چشم انداز هوش مصنوعی یک فرآیند پویا است که مستلزم بررسی دقیق، همسویی استراتژیک و درک عمیق هم از قابلیت‌های سازمان و هم تأثیر بالقوه هوش مصنوعی دارد. اول، سازمان‌ها باید درک خوبی از چشم انداز کسب و کار فعلی داشته باشند و سپس بتوانند صراحتاً به انجام تجزیه و تحلیل SWOT بپردازند که یک روش توصیه شده برای تجزیه و تحلیل کسب و کار است. در قدم بعدی سازمان‌های باید میزان کیفیت و در دسترس بودن دارایی‌های داده خود را ارزیابی کنند. همچنین فرآیندهای کسب‌وکار فعلی خود را ارزیابی کنند، نقاط ناکارآمد و زمینه‌هایی را که می‌توان از طریق هوش مصنوعی افزایش داد، شناسایی کنندودر نهایت آنها باید تحلیل بازار و صنعت را انجام دهند. سازمان‌ها باید درباره نحوه استفاده از هوش مصنوعی در صنعت خود تحقیق کنند و سعی کنند رقبای بالقوه را شناسایی کنند.
شاخه‌ای از هوش مصنوعی به رایانه‌ها و سیستم‌ها قدرت می‌دهد تا بینش‌های ارزشمندی را از تصاویر دیجیتال، ویدیوها و سایر منابع بصری استخراج کنند و آنها را قادر می‌سازد بر اساس این داده‌ها پاسخ یا پیشنهاد دهند. چشم انداز هوش مصنوعی مفهومی است که کل استراتژی استفاده از هوش مصنوعی در کسب و کار و صنعت بر اساس آن ساخته شده است. این به عنوان چراغ راهنما عمل می‌کند که جهت، محدوده و اولویت‌های استراتژی را شکل می‌دهد. استراتژی هوش مصنوعی گام‌ها، برنامه‌ها و ابتکارات عملی مورد نیاز برای تحقق چشم‌انداز هوش مصنوعی را شرح می‌دهد. هوش مصنوعی چشم انداز سازمان را به اهداف عملی، جدول زمانی، تخصیص منابع و نقاط عطف تقسیم می‌کند.
پس از به دست آوردن بینش از ارزیابی، سازمان‌ها می‌توانند به سمت تعیین اهداف استراتژیک حرکت کنند که تلاش‌های هوش مصنوعی را با اهداف تجاری گسترده‌تر هماهنگ می‌کند. نکات زیر در این مرحله مفید است.
* شناسایی اهداف کلیدی کسب و کار با استفاده از هوش مصنوعی
* اولویت بندی اهداف کسب و کار
*حصول اطمینان از هماهنگی اهداف تعیین شده با اهداف سازمانی
سازمان‌ها می‌توانند با شناسایی ترکیبی از عواملی که انطباق موفقیت‌آمیز هوش مصنوعی را امکان‌پذیر می‌کنند، پتانسیل تحول‌آفرین هوش مصنوعی را بکار گیرند، زیرساخت‌های فناوری، استعدادها و مهارت‌ها، فرهنگ سارمانی و آمادگی سازمانی از این جمله‌اند.با داشتن درک کامل از وضعیت فعلی سازمان، اهداف استراتژیک و عوامل توانمند، زمان آن رسیده است که یک بیانیه چشم انداز جامع هوش مصنوعی ایجاد کنیم. این بیانیه به عنوان قطب نما عمل می‌کند که تمام فعالیت‌های مرتبط با هوش مصنوعی را در سازمان هدایت می‌کند. در این مرحله بهتر است عوامل زیر را در نظر بگیرید: بیان دیدگاه روشن، مختصر و الهام بخش، همسویی تیم‌های رهبری و کارکنان سازمان، ارتباط مؤثر با همه ذینفعان سازمان، انعطاف پذیری و سازگاری با تغییرات و اختلالات احتمالی، بروزرسانی مداوم چشم انداز، درگیر کردن تیم‌های اجرایی در سازمان، متعادل کردن آرمان‌ها در مقابل امکان سنجی‌های انجام شده، پالایش مداوم، از مدل‌های مختلف هوش مصنوعی استفاده کنید و بوسیله آن ارزیابی هوش مصنوعی را انجام دهید.یک مورد از چشم انداز هوش مصنوعی، شناسایی مناطقی است که این فناوری می‌تواند ارزش افزوده داشته باشد. این می‌تواند از افزایش کیفیت محصول در تولید تا بهبود خدمات مشتری متغیر باشد. شرکت‌ها باید عملیات خود را تجزیه و تحلیل کنند، ناکارآمدی‌ها یا حوزه‌هایی را که می‌توانند از اتوماسیون سود ببرند مشخص کنند و تعیین کنند که چگونه بینایی تجاری بوسیله هوش مصنوعی می‌تواند این چالش‌ها را برطرف کند.همچنین داده‌هایی استفاده می‌شوند که از طریق تحلیل آنها بتوان فهمید چگونه این بینایی می‌تواند به استخراج بینش‌های عملی کمک کند، که این امر برای سازمان حیاتی است.