محمد جواد خلیلی – ایران با داشتن چهارمین ذخایر بزرگ نفت خام جهان و دومین ذخایر گازی از دیرباز یکی از بازیگران کلیدی در بازار جهانی انرژی بوده است. اما از سال 2018 با خروج یکجانبه ایالات متحده از توافق هستهای (برجام) و اعمال تحریمهای شدید صنعت نفت ایران با محدودیتهای بیسابقهای مواجه شد. این تحریمها که هدفشان کاهش صادرات نفت ایران به صفر بود نهتنها بر درآمدهای ارزی کشور تأثیر گذاشت بلکه دسترسی ایران به فناوریهای روزآمد و سرمایهگذاری خارجی را نیز محدود کرد. با این حال ایران با تکیه بر توان داخلی و بهرهگیری از دیپلماسی فعال انرژی نهتنها از فروپاشی صنعت نفت خود جلوگیری کرد بلکه در مسیری قرار گرفت که امروز شاهد بازگشت تولید نفت به سطوح پیش از تحریمها هستیم.
جهش تولید؛ بازگشت به قلههای پیشین
به گزارش روزنامه «نقش اقتصاد»، بر اساس گزارشهای رسمی تولید نفت خام ایران در سال 2024 به بیش از 3 میلیون و 800 هزار بشکه در روز رسیده است که این رقم با سطوح تولید پیش از تحریمهای سال 2018 برابری میکند. این دستاورد زمانی اهمیت بیشتری مییابد که به یاد آوریم در سال 2020 تحت فشار حداکثری تحریمها، تولید نفت ایران به حدود 2 میلیون بشکه در روز کاهش یافته بود. این افزایش چشمگیر نتیجه تلاشهای هماهنگ در بخشهای مختلف صنعت نفت از جمله توسعه میادین نفتی جدید، بازسازی تأسیسات قدیمی و بهبود فرآیندهای استخراج و فرآوری است.
دیپلماسی انرژی؛ کلید موفقیت در بازارهای جهانی
یکی از عوامل کلیدی در این موفقیت، استفاده هوشمندانه از دیپلماسی انرژی بود که به ایران امکان داد بازارهای جدیدی برای صادرات نفت خام و میعانات گازی خود پیدا کند. در سالهای اخیر ایران با بهرهگیری از قراردادهای سوآپ گازی با کشورهای همسایه، ایجاد مسیرهای صادراتی جدید و تقویت روابط تجاری با کشورهای آسیایی توانست صادرات نفت خود را به بیش از 1.6 میلیون بشکه در روز در سال 2023 برساند. این رقم که بالاترین میزان صادرات در پنج سال اخیر است نشاندهنده موفقیت ایران در دور زدن تحریمها و یافتن مشتریان جدید است. چین بهعنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان در سالهای اخیر به یکی از مهمترین خریداران نفت ایران تبدیل شده است.
گزارشها حاکی از آن است که حتی با کاهش مقطعی واردات نفت ایران توسط چین در اکتبر 2024 این کشور همچنان مقصد اصلی صادرات نفت ایران باقی مانده است. علاوه بر چین کشورهایی مانند هند و ژاپن نیز در سالهای اخیر به مشتریان بالقوه نفت ایران تبدیل شدهاند. این تنوع در بازارهای صادراتی ریسک وابستگی به یک بازار خاص را کاهش داده و به ایران امکان داده است تا با انعطاف بیشتری در بازار جهانی انرژی عمل کند.
ابتکار و خلاقیت در برابر محدودیتها
تحریمهای بینالمللی که با هدف فلج کردن صنعت نفت ایران طراحی شده بودند نتوانستند مانع از پیشرفت این صنعت شوند. ایران با استفاده از راهکارهای خلاقانه نظیر بهرهگیری از نفتکشهای خارجی مسیرهای صادراتی غیرمستقیم و قراردادهای محرمانه توانست صادرات نفت خود را بهطور قابلتوجهی افزایش دهد. لیندسی گراهام سناتور آمریکایی در سال 2023 به صراحت اعلام کرد که تحریمهای اعمالشده علیه ایران عملاً بیاثر بودهاند که این اعتراف خود گواهی بر موفقیت استراتژیهای ایران در دور زدن محدودیتها است.
علاوه بر این ایران با تمرکز بر خودکفایی در صنعت نفت، توانست بخش قابلتوجهی از تجهیزات مورد نیاز خود را در داخل تولید کند. شرکتهای دانشبنیان ایرانی در سالهای اخیر نقش مهمی در تأمین قطعات و فناوریهای پیشرفته ایفا کردهاند. این خودکفایی نهتنها وابستگی ایران به واردات خارجی را کاهش داد بلکه هزینههای تولید را نیز بهطور قابلتوجهی پایین آورد.
تأثیرات اقتصادی و جایگاه جهانی
افزایش تولید و صادرات نفت تأثیرات عمیقی بر اقتصاد ایران داشته است. در سال 2022، ارزش صادرات نفت خام ایران به بیش از 42 میلیارد دلار رسید که در مقایسه با سالهای 2020 و 2021 افزایش چشمگیری را نشان میدهد و به رقم 60 میلیارد دلار سال 2018 نزدیک شده است. این افزایش درآمدهای نفتی نقش مهمی در تقویت ذخایر ارزی کشور تأمین منابع مالی برای پروژههای توسعهای و بهبود زیرساختهای صنعتی ایفا کرده است.
در سطح جهانی نیز بازگشت ایران به سطوح بالای تولید و صادرات نفت تأثیرات قابلتوجهی بر بازار انرژی داشته است. افزایش عرضه نفت ایران در شرایطی که بازار جهانی با نوسانات قیمت و نگرانیهایی درباره تأمین انرژی مواجه است به تثبیت قیمتها کمک کرده و جایگاه ایران را بهعنوان یک تأمینکننده قابلاعتماد تقویت کرده است.
نقش فناوری و نوآوری در احیای صنعت نفت
یکی از عوامل اصلی در بازگشت تولید نفت ایران به سطوح پیش از تحریمها، بهرهگیری از فناوریهای داخلی و نوآوریهای شرکتهای دانشبنیان بوده است که با وجود محدودیتهای تحریمی نقش بیبدیلی در ارتقای توان تولید ایفا کردند. این شرکتها با طراحی و تولید تجهیزات پیشرفته نظیر دکلهای حفاری، پمپهای درونچاهی و سیستمهای پیشرفته فرآوری، نهتنها وابستگی ایران به واردات فناوری را کاهش دادند بلکه با بهبود کارایی فرآیندهای استخراج و کاهش هزینهها، امکان افزایش تولید را در شرایط دشوار فراهم آوردند.
به عنوان مثال توسعه فناوریهای بومی در میادین نفتی غرب کارون، به افزایش ظرفیت تولید این منطقه به بیش از 400 هزار بشکه در روز منجر شد که این خود گامی بزرگ در مسیر خودکفایی صنعت نفت ایران به شمار میرود. همکاری نزدیک میان دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی و صنعت نفت نیز به خلق راهکارهای نوین برای بهینهسازی عملیات حفاری و بهرهبرداری از میادین قدیمی کمک کرد و نشان داد که نوآوری داخلی میتواند تحریمها را به فرصتی برای رشد تبدیل کند.
چالشهای پیش رو
با وجود این موفقیتها، صنعت نفت ایران همچنان با چالشهایی مواجه است. نیاز به سرمایهگذاریهای کلان برای توسعه میادین جدید، نوسازی تأسیسات قدیمی و افزایش ظرفیت پالایشگاهی، از جمله مهمترین این چالشها هستند. علاوه بر این، تداوم تحریمها و عدم دسترسی کامل به بازارهای مالی بینالمللی میتواند موانعی برای تحقق اهداف بلندپروازانه ایران ایجاد کند. با این حال، تجربه سالهای اخیر نشان داده است که ایران توانایی غلبه بر این چالشها را با تکیه بر توان داخلی و همکاریهای منطقهای دارد.
هدفگذاری برای تولید 5 میلیون بشکه در روز
ایران برنامههای بلندپروازانهای برای آینده صنعت نفت خود ترسیم کرده است. هدف اعلامشده توسط وزارت نفت رسیدن به تولید 5 میلیون بشکه در روز در سالهای آینده است. این هدف با توجه به ذخایر عظیم نفتی ایران و پیشرفتهای اخیر در فناوری و نیروی انسانی متخصص کاملاً قابلدستیابی به نظر میرسد. توسعه میادین نفتی جدید بهویژه در مناطق غرب کارون و خلیج فارس و همچنین افزایش ظرفیت پالایشگاههای داخلی از جمله برنامههایی است که میتواند ایران را به این هدف نزدیکتر کند.
آیندهای روشن برای صنعت نفت ایران
بازگشت تولید نفت ایران به سطوح پیش از تحریمها، نهتنها یک دستاورد اقتصادی بلکه نمادی از استقامت و خودباوری ملی است. این موفقیت که در سایه تلاشهای بیوقفه متخصصان ایرانی و سیاستگذاریهای هوشمندانه بهدست آمده نشاندهنده پتانسیل عظیم ایران برای ایفای نقشی کلیدی در بازار جهانی انرژی است. با ادامه این روند و رفع تدریجی موانع تحریمی ایران میتواند بار دیگر به یکی از قدرتهای بلامنازع صنعت نفت جهان تبدیل شود و نقشی تعیینکننده در شکلدهی به آینده بازار انرژی ایفا کند.