وحید حاج سعیدی روزنامه نگار: دو سال قبل که با هم ازدواج کردند، به همسرش قول داده بود که برای خوشبختی‌اش هر کاری کند. دست‌های مردانه و سیاهش حجت گفتارش بودند و برای سفید بختی خانواده در اعماق زمین به جنگ سنگ‌های سیاه می‌رفت. اما این بار که در تلاش برای معاش به معدن رفت، بازگشتی در کار نبود و واگن‌های بی معرفتی، پر بودند از آرزوها و رویاهایی که هیچگاه به واقعیت نپیوستند. حالا اگر کارفرما به جای بیمه معدن بیمه پرده سرا، رد نکرده باشد، شاید همسرش بتواند با مستمری ناچیز بیمه پسر سه ماهشان را بزرگ کند.
هزینه‌های بالای زندگی و کمبود شغل در سال‌های اخیر باعث شده تا بسیاری از جوانان برای گذران زندگی و امرار معاش از هیچ کار سخت و طاقت فرسایی فروگذار نکنند. کار در معدن که از آن به عنوان یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا یاد می‌شود، در زمره همین مشاغل است.
هر چند کار در معادن و حوادث مربوط به معدن تنها مختص ایران نیست و در همه کشورهای دنیا کم و بیش شاهد حوادث در معادن هستیم ولی نکته اینجاست گاهی اوقات با داشتن دنیایی از پتانسیل و ظرفیت روی زمین، در عمق افقی 700 متری زیر زمین و عمق عمودی 250 متری زمین به دنبال نعمت‌های خدادادی‌ای می‌گردیم که به هیچ عنوان ارزش به خطر انداختن جان آدمیان را ندارد.
فراموش نکنیم آنهایی که در معدن طبس در کمتر از چند ثانیه و با کشیدن چند نفس از بین ما رفتند، پدر، همسر، پسر و برادر اهالی همین سر زمین هستند که با رفتنشان، علاوه بر داغ، مصیبت‌های اقتصادی و اجتماعی بیشماری به خانواده‌هایشان وارد می‌شود. برای من روزنامه نگار حادثه معدن طبس با نوشتن نهایتاً چند خط یادداشت با چشمان خیس تمام می‌شود و عده‌ای نیز با گذاشتن یک استوری ایران تسلیت، دین خود را به خانواده‌های داغدار تمام شده می‌بینند و منتظر دربی می‌مانند! ولی ای کاش انسانیت تمام نشود و کسانی که مجوز استخراج از معادن را برای از ما بهتران صادر می‌کنند، قبل از امضای نهایی از ایمنی شرایط کار اطمینان حاصل کنند. دستکم سری به حوالی معدن بزنند. سری به تونل حمل مواد معدنی بزنند و اگر دستشان نلرزید میزان ارزش محصولات استخراجی بسنجند و عمق حفاری را بر اساس ارزش مواد معدنی تعیین کنند. ای کاش دولت در حوزه نوسازی و مکانیزه کردن معادن کشور نسبت به واردات تجهیزات و ماشین آلات معدنی از کشورهای دیگر مانند چین، لهستان و برخی از کشورهای اروپایی هرچه سریع‌تر اقدام کند.
ای کاش برای کم نشدن غریو کارخانجات فولاد، انرژی‌های پاک‌تری را جایگزین کنیم.
درک کنیم آنان که برای امرار معاش پای در دنیای سرد، تاریک و مرگبار معدن می‌گذارند، ربات یا آدم آهنی نیستند. آنها هم مثل ما حق حیات دارند، زن، فرزند، پدر و مادر دارند؛ آرزوهای دور و دراز دارند؛ ولی جبر زمانه آنها را برای جستجوی خوشبختی به اعماق زمین فرستاده است. فقط همین …
