حشمت‌الله فلاحت پیشه نماینده سابق مجلس: من معتقدم بخش عمده‌ای از سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به انتخابات آینده ریاست جمهوری آمریکا، ربط پیدا می‌کند زیرا ابر چالش سیاست خارجی ما با این کشور است. آقای پزشکیان باید سعی کند به یک اصل اساسی توجه کند و آن ایجاد پشتوانه داخلی برای سیاست خارجی خودش است.
همین میزان قابل قبول مشارکت سیاسی یک پشتوانه برای دولت آقای پزشکیان است، ایشان در ماه‌های آینده باید یک گام دیگر بردارد و آن تحکیم بنیان‌های داخلی سیاست خارجی است. در این گام ایشان باید بداند با یک رنگین کمان خاص جمعیت ایرانی مواجه است و سیاست این گروه جمعیتی را باید پشت سرش بیاورد تا بتواند با قدرت بیشتری اهداف سیاست خارجی را پیش ببرد. یک بخش کسانی هستند که به ایشان رأی دادند این افراد به طور طبیعی دلبند شعارهای ایشان شدند و ایشان در این راستا باید بکوشند.
گروه دوم هم رقبای ایشان هستند؛ سیزده و نیم میلیون نفر افرادی بودند از آقای جلیلی حمایت کردند و معقتدم طرفداران آقای جلیلی هم مانند طرفداران آقای پزشکیان انسان‌های خالص و مخصلی بودند. زیرا بنده در عرصه میدان حضور داشتم به عینه مشاهده می‌کردم این طرفداران هم دارای تفکر جهادی و انقلابی هستند و نباید در دولت آقای پزشکیان جریان دوم انتخابات نادیده گرفته شود و ایشان نباید این جریان را نادیده بگیرد
نکته سوم حدود 50 درصدی است که رأی ندادند؛ آن‌ها هم هر حال باید آسیب‌شناسی شوند که به چه دلیل پای صندوق نیامده اند آقای پزشکیان باید آن‌ها را به چشم یک فرصت ببیند و دغدغه‌های آن‌ها را رفع کند. این گام منجر به تحکیم داخلی سیاست خارجی می‌شود معتقدم آقای پزشکیان یک پیام تنش‌زدایی را به دنیا صادر خواهد کرد و این پیام حتماً شامل آمریکا خواهد شد و آمریکایی‌ها نباید فرصت تنش زدایی با دولت آقای پزشکیان به تعویق بیاندازند به ویژه اینکه این پیام پشتوانه‌اش اجماع ملی در داخل ایران باشد.
در دولت پزشکیان همه میزهای سیاست خارجی مأموریت تنش زدایی چه در سطح کلان با آمریکا و اروپا و چه در سطح منطقه پیدا می‌کنند که این یکی از بهترین فرصت‌هایی است که پیش روی سیاست خارجی ایران و حتی کشورهای دشمن ایران قرار می‌گیرد که می‌توانند وارد فرآیند تنش زدایی شوند. به نظر من در گام اول به طور طبیعی در چندماهه مانده به انتخابات آمریکا یک فضای ذهنی ملایمی شکل می‌گیرد که در این فضای ذهنی ملایم تنش‌های گذشته افزایش پیدا نمی‌کند و حتی به نظرم آمریکا از این آمادگی برخودار است که همراهی بیشتری با ایران در این دوره انتقال ایجاد کند که نتیجه‌اش می‌تواند کاهش بخشی از تحریم‌ها و یا نادیده گرفتن بخشی از تحریم‌ها در شروع دولت پزشکیان باشد.
در بحث هسته‌ای هم معتقدم با توجه به شعارهای سیاست خارجی دولت آقای پزشکیان رابطه ایران و آژانس بهتر خواهد شد و بهتر شدن این مناسبات می‌تواند زمینه را مناسب کند برای این که برجام یا چیزی شبیه آن احیا شود. اگر انتخابات ایران نتیجه دیگری داشت طبیعتاً الان شرایط نوسانی در مناسبات ایران در حوزه هسته‌ای ایران شکل می‌گرفت اما الان به نظر مردم ایران در انتخابات 15 تیر ماه رأی به تنش زدایی دادند و آقای پزشکیان هم سعی می‌کند این رأی را در قالب اصول حاکم بر سیاست خارجی، عزت، حکمت و مصلحت با یک سازوکار تنش زدایانه دنبال کند.
به هرحال آمریکا و اروپا یک بار در زمان آقای خاتمی و یک بار در زمان آقای روحانی فرصت تنش زدایی با ایران را از دست دادند و از این محل هزینه‌های زیادی شکل گرفت که این هزینه‌ها بعضاً برای خود آمریکا و اروپا هم سنگین بود من امیدوارم که امریکا و اروپا فرصت تنش زدایی با دولت آقای پزشکیان را از دست ندهند. طرح تنش زدایی آقای پزشکیان یک طرحی است که از موضع قدرت شکل می‌گیرد و اشتباه دولت‌های آمریکا و اروپا این بود که سعی می‌کردند پشتوانه داخلی دولت‌ها و روسای جمهور را تضعیف کنند و ایران را وادار کنند از موضع ضعف مذاکره کنند، اما با توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری ایران بعد از چند دوره سردی انتخابات در یک فضای رقابتی قابل قبول شکل گرفته همین می‌تواند آمریکا و اروپا را وادار کند از آن عادت اشتباه گذشته‌شان دست بردارند و بپذیرند که با یک دولت قوی با پشتوانه مردمی مذاکره می‌کنند. البته بخشی از آن به خود پزشکیان و دولت او هم بستگی دارد که از رنگین کمان جمعیت ایرانی شامل 3 گروه جمعیتی باشد که متشکل از حامیان خودش و حامیان رقیب و کسانی است که قهرشان را ادامه دادند، باشد و دولت باید از این فرصت استفاده کند تا یک شرایط برابر را برای تنش زدایی ایجاد کند.
در طول چند سال اخیر هیچ وقت چنین شرایطی برای تنش زدایی بین ایران، اروپا و آمریکا بر سر مسائلی مانند هسته‌ای فراهم نبوده است به شرطی که آمریکایی‌ها عقلانی فکر کنند.
