داریوش مختاری کارشناس مدیریت منابع آبی: یکی از بزرگ‌ترین موانع برای نوسازی و تعمیرات شبکه آب تهران، کمبود بودجه است. شرکت آب و فاضلاب تهران اعلام کرده که هزینه‌های تولید و توزیع آب بسیار بیشتر از هزینه‌ای است که از شهروندان دریافت می‌شود. این کمبود منابع مالی باعث شده تا طرح‌های بازسازی و نوسازی شبکه آب به کندی پیش برود و برخی پروژه‌ها به دلیل عدم تأمین بودجه لازم متوقف شوند. اگرچه نیاز است سالانه 20 درصد از شبکه بازسازی شود، اما این هدف به دلیل کمبود منابع محقق نشده است. مدیریت ضعیف و استفاده ناکافی از فناوری‌های نوین برای تشخیص نشتی‌ها یکی از مشکلات اصلی دیگر است بسیاری از زیرساخت‌های فعلی تهران به دلیل نبود ابزارهای دقیق و کارآمد به‌موقع شناسایی و تعمیر نمی‌شوند، و این مسئله باعث طولانی شدن زمان هدررفت آب و خسارت‌های جانبی می‌شود. فناوری‌های هوشمند که در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته به کار می‌روند، می‌توانند به بهبود مدیریت شبکه و کاهش هدررفت کمک کنند، اما در تهران به کارگیری این فناوری‌ها هنوز محدود است.علاوه بر هدررفت آب، نشت‌های مکرر آب و فاضلاب از خطوط لوله فرسوده مشکلات زیست‌محیطی و بهداشتی جدی‌ای به همراه داشته است. آلودگی آب‌های زیرزمینی و خاک ناشی از نشتی‌ها، به ویژه در مناطق جنوب تهران، خطراتی را برای سلامت عمومی ایجاد می‌کند.هر چند هدررفت آب در شبکه می تواند به تزریق آب به سفره آب زیرزمینی در دشت تهران بینجامد و به احتمال، توسط چاه‌های آب فضای سبز و کشاورزی، استحصال شود، ولی از دیدگاه تحلیل منفعت هزینه، حفظ کارایی فیزیکی شبکه، یک الزام است و می باید از هدررفت آب در شبکه جلوگیری کرد.چالش‌های عمده شبکه آب تهران، شامل فرسودگی زیرساخت‌ها، کمبود بودجه، مدیریت ناکارآمد و مشکلات زیست‌محیطی، به وضعیت بحرانی منجر شده، برای جلوگیری از تشدید این بحران و مقابله با هدررفت روزافزون منابع آبی، بازسازی گسترده زیرساخت‌ها، استفاده از فناوری‌های نوین، و بهبود مدیریت شبکه ضروری است. اما چندین راهکار کارشناسی قابل اجرا است که می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند این راهکارها هم شامل تکنیکی و هم مدیریتی هستند و می‌توانند در کوتاه‌مدت و بلندمدت به جلوگیری از بحران آبی و بهبود شرایط شبکه کمک کنندبازسازی و نوسازی زیرساخت‌ها نوسازی شبکه آب تهران یک اولویت حیاتی است. با توجه به فرسودگی شدید بخش بزرگی از شبکه آب‌رسانی، ضروری است که لوله‌های قدیمی به‌تدریج جایگزین شوند.طبق برنامه‌ریزی‌ها، سالانه 20 درصد از خطوط باید نوسازی شوند، اما نیاز است این فرآیند با تخصیص بودجه بیشتر و تأمین اعتبارات دولتی و خصوصی تسریع شود. استفاده از لوله‌های مقاوم‌تر و مواد جدید که نشتی‌های کمتری دارند، می‌تواند عمر مفید شبکه را افزایش دهد و مانع از هدررفت منابع شود.
