مهراد عباد عضو هیات نمایندگان اتاق تهران: سال 1403 یکی از سخت‌ترین سال‌های حداقل سه دهه اخیر کشور بود. دلایل متعددی برای این موضوع وجود دارد، نخست این که روند گذشته همچنان ادامه داشت، یعنی مشکلاتی که در دولت‌های پیشین با آنها مواجه بودیم، تداوم یافت. در سیاست‌های کلان اقتصادی هم، اصلاحات چندانی صورت نگرفت. به‌عنوان مثال، در موضوع چندنرخی بودن ارز یا فرآیندهای تجارت خارجی، تغییری ایجاد نشد. امیدواری‌هایی به وجود آمد که با حضور آقای پزشکیان در بخش تجارت خارجی، اصلاحاتی انجام شود، اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد.روابط بین‌المللی ما نیز نه تنها بهبود نیافت، بلکه در برخی موارد تیره‌تر از قبل شد. همچنین، جنگ‌هایی در منطقه رخ داد و با روی کار آمدن دولت ترامپ، شرایط تجارت خارجی ما سخت‌تر شد. الان هم متأسفانه، با آغاز مجدد تحریم‌ها، فشارهای اقتصادی افزایش یافته است.تورم نیز از جمله مسائلی بود که تأثیرات شدیدی بر بخش خصوصی داشت. این موضوع به‌ویژه برای کسب‌وکارها مشکل‌ساز شد، چراکه با افزایش تورم، سرمایه در گردش کاهش می‌یابد و بنگاه‌های اقتصادی برای ادامه فعالیت، به سرمایه بیشتری نیاز دارند. متأسفانه، بانک‌ها در سال جاری همکاری چندانی نداشتند و بسیاری از تسهیلات مالی را به شرکت‌های وابسته به خود یا کارکنانشان اختصاص دادند.سالی که گذشت در مقایسه با سال‌های قبل، سال سخت‌تری بود. بسیاری از شرکت‌ها ناچار به تعدیل نیرو شدند و شرایط اقتصادی نامناسب، فشارهای مضاعفی را به بازار کار و معیشت مردم تحمیل کرد.با توجه به وضعیت فعلی، دو سناریو برای آینده اقتصادی کشور پیش‌بینی می‌شود. سناریوی نخست این است که ما بتوانیم تعامل سازنده‌ای با جهان داشته باشیم. در این صورت، ممکن است در کوتاه‌مدت نشانه‌هایی از بهبود اقتصادی مشاهده شود. اگر بتوانیم روابط بین‌المللی خود را بهبود ببخشیم، احتمالاً ارزش پول ملی یک شبه حدود 20 تا 30 درصدترمیم خواهد شد.البته مشکلات اقتصادی کشور تنها به روابط خارجی محدود نمی‌شود و مسائل داخلی نیز به موازات آن باید حل شود. تعاملات بین‌المللی می‌تواند گام ابتدایی باشد، اما برای بهبود شرایط، اصلاحات اقتصادی نیز ضروری است.در سناریوی دوم، اگر روابط بین‌المللی بهبود نیابد و وضعیت کنونی ادامه یابد، مشکلات اقتصادی تشدید خواهد شد. در چنین شرایطی، عدم پیوستن به FATF، ناتوانی در برقراری ارتباط با بانک‌های بین‌المللی و محدودیت در تجارت با سایر کشورها، موجب افزایش تورم و وخیم‌تر شدن اوضاع اقتصادی می‌شود.در سال‌های اخیر، تاب‌آوری برای شرکت‌ها اهمیت زیادی پیدا کرده است. شرکت‌ها به جای تمرکز صرف بر سودآوری باید تلاش کنند که در این شرایط دشوار، بقای خود را حفظ کنند و امیدوار باشند که در سال‌های آینده اوضاع بهتر شود.امیدوارم سناریوی نخست محقق شود و بتوانیم مانند سایر کشورهای عادی دنیا، روابط تجاری خود را بهبود ببخشیم. ایران پتانسیل‌های زیادی دارد، اما متأسفانه به دلیل تحریم‌ها، بسیاری از این ظرفیت‌ها از بین رفته و در نطفه خفه شده است.اقتصاد، به‌ویژه در ایران، چندان قابل پیش‌بینی نیست. شاید بتوان یک چارچوب کلی برای آن ترسیم کرد، اما اقتصاد ایران تحت‌تأثیر عوامل متعددی، ازجمله مسائل سیاسی، قرار دارد. برخی پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در صورت ادامه روند کنونی، ممکن است در نیمه دوم سال آینده، با تورم 100 درصدی مواجه شویم.
