اخیرا انتشار مصاحبه‌ای از حدیث فولادوند او را به صدر اخبار نزدیک کرده؛ فردی که در اواخر دهه هفتاد و ابتدای دهه هشتاد پتانسیل تبدیل شدن به یک چهره را داشت اما شاید انتخاب‌هایش به گونه‌ای نبود که او را به ستاره‌ای تراز اول تبدیل کند. البته او در این مسیر تنها نبود و نفرات دیگری هم بودند که چنین فرصتی را از دست دادند. در این مطلب به سراغ آن‌ها حدیث و آن چند نفر می‌رویم. با ما همراه باشید.
پرستو صالحی
مجری این روزهای عشق ابدی با بازی در “چشم‌هایش” فرامرز قریبیان کار خود را آغاز کرد اما نقطه شهرتش احتمالا “زیر آسمان شهر” بود. نقطه‌ای که می‌توانست سکوی پرش قدرتمندی باشد؛ همانطور که غفوریان و رفقایش تا همین حالا نیز نان حضور در کمدی موفق آن سال‌ها را می‌خورند. اما خب سرنوشت او را به خارج از مرزها برد تا جایی که امروز رئالیتی‌شوی عشق ابدی را اجرا می‌کند و به واسطه همین اتفاق، اندک اعتباری که در تلویزیون جمع کرده بود را نیز تقریبا به باد داد.
زیبا بروفه
زیبا بروفه چهره دوست‌داشتنی آثار تلویزیون در دهه 70 و 80 بود. با اینکه در سینما به جز “پر پرواز” به توفیق خاصی دست نیافت اما همان سابقه نسبتا پربارش در تلویزیون کافی بود تا این روزها بتواند هر پروژه‌ای را در تلویزیون نجات دهد. اما مرگ همسرش در اواخر دهه نود او را پس از چندسال کمرنگ بودن به طور کلی از مقابل دوربین محو کرد تا شاید تصاویرش در کنار شادمهر آخرین چیزهایی باشد که به ذهن مخاطب خطور کند.
ساره آرین
ساره آرین در سینما با فیلم “آواز قو” سر زبان‌ها افتاد؛ اثری که باعث شد نقش مقابل بهرام رادان را تجربه کند و در خاطره‌ها باقی بماند. سپس حضورش در سریال “هزاران چشم” به کارگردانی کیانوش عیاری، جای پای او را در تلویزیون محکم‌تر کرد. همین دو تجربه کاری، اگرچه محدود، کافی بود تا نام ساره آرین در میان بازیگرانی باشد که در دهه هشتاد تلویزیون دیده شدند. اما در ادامه با وجود داشتن برخورداری از برخی از خصیصه‌ها نظیر شمایل سینمایی، فعالیت‌های رسمی‌اش را برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش به صورت محدود پیش برد تا امروز کمتر کسی از او یاد کند.
خزر معصومی
شاید قدرنادیده‌ترین فرد این لیست خزر معصومی باشد. حضور در سه فیلم سینمایی و یک اثر تلویزیونی کافی بود تا هنوز و پس از نزدیک به دو دهه با فانوس دنبال اسمی از او در تولیدات موخر باشیم. او با “باغ‌های کندلوس” مقابل محمدرضا فروتن آغاز کرد و در “به رنگ ارغوان” در قواره یک ستاره ظاهر شد اما چه حیف که این مسیر ادامه‌دار نشد تا دست آخر او تن به مهاجرت دهد و سینمای ایران از حضورش محروم شود.
حدیث فولادوند
اما در انتها می‌رسیم به همان نامی که در مقدمه از او یاد کردیم. دخترکی با چشمان روشن که از “دست‌های آلوده” سیروس الوند شروع کرد و در ادامه علی‌رغم حضور در چند اثر مطرح تلویزیونی ترجیح داد به سمت تولیدات درجه چندم حرکت کند و تقریبا تمام مسیرهای روشن شدن یک ستاره را مسدود کند. مساله فولادوند این است که هنوز هم در شبکه‌های اجتماعی دنبال‌کننده دارد و احتمالا برای برگشت به مسیری که سال‌ها پیش آغاز کرده بود کار چندان سختی نداشته باشد.
