بر اساس آمارها رشد جمعیت سالمند در ایران دو برابر میانگین جهانی است و با چنین رشد چشمگیری پیش‌بینی می‌شود جمعیت سالمند کشور تا سال 1435 به 33 درصد برسد. در واقع تا سه دهه دیگر از هر سه ایرانی یکی از آن‌ها بیش از 60 سال سن خواهد داشت.
این رقم یعنی دیری نخواهد بود که کشور ما هم مثل بسیاری از کشورها درگیر پدیده سالمندی می‌شود. بنابراین در سال‌های آینده جمعیت بالایی از مردم ایران، نیازمند خدمات سالمندی خواهد بود که دولت موظف به تأمین آن است، چرا که در اصل 29 قانون اساسی به مسئله سالمندی اشاره شده که بر اساس آن «برخورداری از تأمین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، ازکارافتادگی، بی‌سرپرستی، در راه‌ماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت‌های پزشکی به‌صورت بیمه و… حقی است همگانی و دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت‌های مالی فوق را برای یک به یک افراد کشور تأمین کند» از طرف دیگر در برنامه ششم توسعه هم دولت موظف به ایجاد عدالت و رسیدگی به سالمندان شده است. با این همه به نظر می‌رسد دستگاه‌های مسئول برای مدیریت بحران سالمندی فاقد آمادگی لازم هستند و به همین دلیل است اکنون که سالمندان حدود 8 میلیون نفر از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
از سوی دیگر امروزه اکثر کتب مرجع پزشکی تاکید بر خروج هر چه سریعتر بیماران از بیماستان دارند ولی خانواده‌ها به دلیل نبود امکانات مراقبتی خارج از مراکز درمانی مجبور به نگهداری آن‌ها در این مراکز هستند که از این طریق هم ریسک بیماری‌های بیمارستانی افزایش می‌یابد و هم هزینه‌های درمان افزایش می‌یابد. به بیان دیگر مراقبت از بیمار و افراد ناتوان علاوه بر هزینه‌های زیادی که دارد به علت پیچیدگی‌های آن یکی از مشکلات مهم در اقتصاد و ثبات روانی خانواده است. این امر گاهی از مواقع موجب می‌شود که خانواده ترجیح دهد که بیمارش مدت زمان بیشتری در مراکز درمانی و بیمارستان تحت مراقبت باشد و در نتیجه این امر موجب تحمیل هزینه بیشتر به خانواده و افزایش هزینه شرکت‌های بیمه به علت بستری طولانی مدت بیمار در بیمارستان می‌شود. به همین علت نیاز به خدمات بیمه‌ای است که در آن مراقبت از بیمار در نظر گرفته شده باشد.با توجه به افزایش میانگین سنی جامعه و نیز آسیب‌های شدید در اثر حوادث گوناگون، امروزه بخشی از اجتماع انسانی ما به درجه‌ای از ناتوانی دچار می‌شود که حتی امکان مراقبت از خویش را نیز ندارد. در گذشته مراقبت از این افراد به اعضای دیگر خانواده سپرده می‌شد، اما با توجه به تغییرات پرشتاب جوامع امروز و کوچک شدن خانواده‌ها، دیگر امکان ارائه این خدمات به شیوه گذشته وجود ندارد، بدین منظور صنعت بیمه با حمایت نهادهای دولتی با ارائه خدمات مراقبتی در قالب پوشش بیمه‌ای مراقبت، خانواده را تحت حمایت خود قرار می‌دهد و به حفظ کیفیت زندگی افراد جامعه کمک می‌کند.در حال حاضر بر اساس آیین نامه 99 شورای‌عالی بیمه، جبران هزینه‌های پوشش‌های اصلی و اضافی ناشی از بیماری و یا حادثه به ترتیبی که در بیمه نامه تعیین و در تعهد بیمه‌گر قرار گرفته است و بر اساس ماده 3 این آیین نامه جبران هزینه‌های بستری، جراحی و Day Care در بیمارستان یا مراکز جراحی محدود و هزینه همراه بیمه شدگان بستری در بیمارستان که سن بیمار کمتر از 10 سال یا بیشتر از 70 سال باشد به عنوان پوشش اصلی این بیمه نامه ارائه می‌شود. همچنین بر اساس بند 4-4-6، جبران هزینه‌های بستری جهت درمان بیماری‌های روان پریشی تا 50 درصد سقف تعهد پوشش‌های اصلی سالیانه به عنوان پوشش اضافی قابل پرداخت بوده و هزینه نگهداری بیماران روان پریش تحت پوشش نیست. بر اساس آیین نامه بیمه‌های درمان، هزینه‌های بستری به صورت محدود ارائه شده و پس از پایان دوره بستری بیمار در بیمارستان، هزینه‌ای بابت مراقبت بیمار متصور نیست این به عنوان یک شکاف قابل ملاحظه در ارائه خدمات به بیماران محسوب می‌شود.مراقبت طولانی مدت با مراقبت‌های پزشکی متفاوت است، زیرا به طور کلی به شما کمک می‌کند به جای بهبود یا اصلاح مشکلات پزشکی به صورت عادی به زندگی ادامه دهید. مردم اغلب فکر می‌کنند مراقبت‌های طولانی مدت کاملاً به عنوان مراقبت‌های پرستاری در منزل است. خدمات مراقبت طولانی مدت در واقع ممکن است شامل کمک به انجام فعالیت‌هایی در زندگی روزمره، مراقبت در منزل، مراقبت موقت، مراقبت کلینیکی (بیمارستانی) یا مراقبت روزانه بزرگسالان باشد. این مراقبت ممکن است در خانه خودتان، یک مرکز مراقبت روزانه بزرگسالان، مراکز کمک به زندگی، آسایشگاه، یا مراکزی که به بیماران کمک‌های پزشکی و معنوی ارائه می‌دهد انجام شود.بنابراین ارائه خدمات مراقبت پس از درمان و یا مراقبت‌های دوران کهنسالی در قالب بیمه نامه مراقبت یک خدمت ماندگار از سوی صنعت بیمه خواهد بود و قطعاً در سال‌های آتی با رشد چشمگیر جمعیت سالمند در کشور، این محصول و خدمت بیمه‌ای علاوه بر انتقال ریسک هزینه‌های سالمندی به صنعت بیمه و کمک به ثبات اقتصادی از محل کاهش هزینه‌های حمایتی سالمندان می‌تواند همانند سایر محصولات و خدمات بیمه‌ای، حامی مناسبی در شرایط سخت باشد.
