دایه‌های دلسوزتر از مادر صنعت ریلی

عابدین هادی نژاد مدیرکل بازرگانی داخلی راه آهن: دایه‌های دلسوزتر از مادر صنعت ریلی بدون آنکه تجربه‌ای در این صنعت داشته باشند یا سرمایه گذاری در این صنعت کرده باشند، برای بالا تا پایین این صنعت بزرگ و مظلوم نسخه پیچی می‌کنند. تأسف بارتر اینکه به جای فشار آوردن به فولادی‌ها برای پرداخت سهم واقعی حمل و نقل ریلی، نگران فولادی‌ها شده‌اند.این در حالی است که سهم حمل و نقل از سرجمع هزینه‌های شرکت فولادی از حدود 7 درصد به حدود 3 درصد کاهش یافته است و این یعنی فولادسازها تعرفه‌های های حمل و نقلی خود را به اندازه افزایش هزینه‌های صنعت ریلی افزایش نداده‌اند و عملاً پرداختی کمتری به حوزه ریلی داشته‌اند. در حالی که راه آهن و شرکت‌های ریلی در تنگنای شدید مالی هستند و تنها یکی از فولاسازها نزدیک به صد هزار میلیارد تومان سود خالص داشته است.متاسفانه اظهارنظرهای غیر کارشناسی و سیاسی در حوزه حمل و نقل ریلی در مدت اخیر افزایش پیدا کرده است. اینکه افزایش تعداد واگن‌ها در سطح شبکه ریلی باید منجر به افزایش حمل بارهای ریلی شود در صورتی صحیح است که این رشد متناسب با توسعه زیرساخت و نیروی کشش ریلی باشد. افراد مدعی کارشناس بودن بهتر است بدانند تعداد واگن فقط یکی از پارامترهای حمل بار است اما موضوعات دیگری همچون تعداد لکوموتیوهای آماده به کار، طول خطوط شبکه، ظرفیت بارگیری و تخلیه و … عوامل مختلفی هستند که بر سرعت بازرگانی و بهره وری واگن‌های باری تأثیر مستقیم دارند.واضح است که علیرغم تلاش‌های راه‌آهن در افزایش بهره‌وری و ضریب آماده به کاری لکوموتیوها در سال‌های اخیر، با توجه به غفلت صورت گرفته در دهه گذشته و عدم توجه به حوزه لکوموتیو، ناوگان ریلی دچار رشد غیر متناسب شده به نحوی که لکوموتیو وارد شده به شبکه با واگن‌های وارد شده تناسب نداشته و بسیار کمتر بوده است. بعبارت دیگر انقدر که در ده سال گذشته بر تولید واگن تاکید شده است بر تأمین لکوموتیو برای این واگن‌ها تاکید نشده و آقایان در دولت‌های قبلی، ناوگان ریلی را دچار رشد نامتوازن و کاریکاتوری کرده‌اند.با توجه به ثابت بودن تقریبی طول خطوط شبکه و نیز ثابت ماندن تعداد لکوموتیوهای اماده به کار، وقتی که در دولت گذشته آقایان بی محابا واگن باری نو وارد شبکه کرده‌اند و فکری برای لکوموتیو آن نکردند طبیعی است که بهره وری واگن‌های باری کاهش یابد. در واقع منقدین سیاسی و خودکارشناس پندار فرار به جلو می‌کنند و به جای پاسخگویی درباره اشتباهات مدیریت خودشان یا رفقای سیاسی‌شان، راه آهن دولت سیزدهم را عامل کاهش بهره وری واگن باری معرفی می‌کنند.