وحید حاج سعیدی روزنامه نگار: اوقات فراغت دانش آموزان از مناظر مختلفی دارای اهمیت است و این فرایند در دراز مدت به بهبود کیفیت زندگی آنان منجر خواهد شد.اثرات مثبت اوقات فراغت غنی شده با فاکتورهای اجتماعی و فرهنگی بی شمارند. افزایش انگیزه و رشد فردی، پیشرفت تحصیلی، خودسازی، افزایش بهره وری ذهنی، مدیریت مؤثر زمان، حفظ تعادل ذهنی، حمایت همسالان، اجتماعی شدن، پرورش شخصیت، لذت بودن با همسالان، افزایش کیفیت و کمیتی یادگیری و … از مزایای با هم زیستن در دورهمی ها و فراغت‌های تابستانه است.با این وجود باید اذعان داشت غنی سازی اوقات فراغت تنها از منظر انگیزشی، آموزشی، فرهنگی یا اجتماعی مورد بحث نیست و این روند می‌تواند با پی رنگ اقتصادی، در آینده شغلی و اقتصادی دانش آموزان نیز تاثیرات مهمی داشته باشد.در حقیقت اوقات فراغت تنها محدود به انجام بازی‌های فکری و جسمی نیست و گاهی اوقات می‌توان با فراهم کردن بستر یادگیری و تکانش ذهنی دانش آموزان از همان سنین کودکی، زمینه‌های خلاقیت اقتصادی را در نهادشان بارور ساخت.بی تعارف و به دور از حجب و حیاهای اجتماعی، در دنیای امروز اقتصاد اصلی‌ترین و مؤثر فاکتور در بروز بسیاری از موفقیت‌ها و همزمان چالش‌های اجتماعی متعدد است. فلذا اگر کودکان از اوان کودکی با فاکتورها و اصول کسب درآمد و درآمد زایی آینده محور آشنا شوند، در زندگی برای کسب درآمد با چالش‌های بزرگ دست به گریبان نخواهند شد و همچنین با اعتماد به نفس بیشتری پای در عرصه زندگی می‌گذارند.در چنین رویکردی اوقات فراغت را می‌توان بستری مناسب برای آشنا ساختن ذهن دانش آموزان با فضای اقتصادی جامعه قلمداد کرد.استفاده از فضای مجازی و آموزش مشاغلی نظیر ساخت سایت، ساخت بازی‌های کامپیوتری، راه اندازی فروشگاه اینترنتی، تدریس خصوصی، تبدیل کتاب به کتاب الکترونیک، تولید پادکست و … برخی از مشاغلی هستند که در فضای مجازی با کمترین هزینه قابل اجرا هستند.اما به خاطر داشته باشیم زندگی فقط در فضای مجازی در جریان نیست و آموزش مهارت‌ها و حرف گوناگون در فضای حقیقی نیز می‌توانند، آینده شغلی فرزندان ما را تضمین کنند.شاید احیای طرح‌هایی نظیر طرح کاد در شرایط اقتصادی پیش رو، بتواند در زمینه توسعه اقتصادی کشور و ایجاد اشتغال مؤثر باشد.در دهه 60 طرحی موسوم به «طرح کاد» که مخفف کار و دانش آموز بود در دوره متوسطه اجرا می‌شد. در این طرح دانش آموزان دبیرستانی در هر هفته یک روز را برای کارورزی در بازار و یکی از مراکز صنعتی و یا مکان‌های آموزشی و درمانی طی می‌کردند. دانش آموزان پسر در کارگاههای خیاطی، نقاشی، نجاری، تراشکاری، باطری سازی، مکانیکی، کابینت سازی، قطعه سازی، داروخانه‌ها، مراکز درمانی و غیره مشغول به کار می‌شدند و دختران نیز در مدارس خود دوره‌های خیاطی، گلدوزی، نقاشی، بافتنی و کمک‌های اولیه را طی می‌کردند. با شروع دولت ششم جمهوری اسلامی ایران و اجرای طرح نظام جدید آموزش و پرورش، طرح کاد نیز در سال 1373 برای همیشه کنار گذاشته شد.
بی شک احیای طرح‌هایی نظیر طرح کاد یا جانمایی دروس تابستانه مهارت آموزشی می‌تواند علاوه بر هدر رفت اوقات ارزشمند تابستان، در توسعه اقتصادی جامعه نیز مؤثر باشد. آموزش مهارت‌های اقتصاد محور را جدی بگیریم.
