عباس قربانعلی بیک کارشناس حمل و نقل: اولین عامل که محدودیت قانونی راه آهن در خرید قطعات و زیرمجموعه‌های مهم مانند موتور دیزل است ریشه در مصوبه سست و غیر منطقی سال 88 داردآمار خرداد 1403 مبین تداوم افت آماده به کاری لوکوموتیوهای مسافری زیمنس به کمتر از 50 درصد می‌باشد (کمتر از 75 دستگاه).رهبر معظم انقلاب در دیدار 4 اسفند 1401 با نمایندگان مجلس خبرگان فرمودند: از شبهه هم نباید رنجید و همچنانکه مرحوم شهید مطهری خودش شبهه و پاسخ آن را کشف می‌کرد، … شبهه ما را وادار می‌کند بیشتر فکر کنیم، بیشتر مطالعه کنیم، بیشتر مراجعه کنیم، بیشتر مشورت کنیم، بیشتر از کسی که بیش از ما می‌فهمد سؤال کنیم … مراقب باشیم حرف سست نزنیم.و ایشان در دیدار تولیدکنندگان، فرمودند: عامل اصلی این مشکلات، صِرف تحریم نیست بلکه تصمیم گیری‌های غلط … . برخی عوامل کاهش این شاخص مهم را می‌توان چنین برشمرد: 1- غیرقانونی بودن خرید قطعات و زیرمجموعه‌های مهم لوکوموتیو مسافری مانند موتور دیزل از سوی راه آهن 2- سنگینی این هزینه‌ها برای پیمانکار نگهداری لوکوموتیوهای مسافری 3- ناتوانی شرکت‌های مالک واگن‌های مسافری در پرداخت سهم لوکوموتیو مسافری به ویژه با محدودیت بهای بلیط 4- ناتوانی راه آهن در پرداخت یارانه مابه التفاوت هزینه نگهداری لوکوموتیو مسافری 5- عدم پیش بینی خرید موتورهای دیزل ذخیره از محل اعتبار عمرانی و بودجه اولیه 6- غفلت و تأخیر در قرارداد برقی کردن راه آهن تهران – مشهد با بیش از 50 درصد سهم مسافر ریلی کشور شناسایی حرف‌های سست، ضعف‌ها و تصمیمات غلط مورد اشاره گام نخست تشخیص بیماری و درمان برای جهش ریلی است.اما اولین عامل که محدودیت قانونی راه آهن در خرید قطعات و زیرمجموعه‌های مهم مانند موتور دیزل است ریشه در مصوبه سست و غیر منطقی سال 88 دارد یعنی یک سال پیش از ورود اولین لوکوموتیوهای صرفاً مسافری، مصوبه‌ای که پیش از این به اشکالات متعدد آن اشاره شده و به همین دلیل در هیچ یک از دولت‌ها اجرا نگردیده است.لوکوموتیوهای صرفاً مسافری مذکور، علاوه بر قیمت اولیه و هزینه نگهداری بسیار بالاتر از لوکوموتیوهای چندمنظوره و کارایی پایین‌تر برای بهره برداری در قطارهای مسافری ایران، تعداد واگن و وزن قطار آنها چندین برابر وزن قطارهای مسافری اتریش و شرایط کاری آنها به ویژه از حیث دماوارتفاع و مسافت مسیرها بسیار دشوارتر و طولانی‌تر از مسیرهای اتریش است.لوکوموتیوهای مسافری، تنها نوع کشش با هزینه نگهداری کاملاً ارزی (حدود 600 یورو بر روز در سرویس) هستند و متوسط مبلغ دریافتی راه آهن از شرکت‌های مالک واگن مسافری حدود 30 درصد این مبلغ است که مفهوم آن پرداخت یارانه روزانه بیش از 30 هزار یورو، ماهانه بیش از 1 میلیون یورو و سالانه بیش از 12 میلیون یورو می‌باشد که هرچند مبلغ قابل توجهی نسبت به بودجه زیاد راه آهن نیست، ولی با هزینه‌های تحمیلی نگهداری خطوط کم بازده دودهه اخیر، راه آهن را به مرز تنگنا می‌رساند. برخی مظالم مضاعف این مصوبه سست و تصمیم گیری غلط برای مردم کشور: 1- محروم شدن مردم از حمل ونقل ایمن ریلی 2- افزایش یارانه سوخت کشور و تحمیل درآمد ازدست رفته بر بودجه 3- رکود منابع سنگین خریداری لوکوموتیوهای مسافری.
