در بعضی شهرها دولت هیچگونه امکانی ندارد، یعنی هیچ اراضی دولتی و مردمی وجود ندارد، بلکه اراضی درجه یک و درجه دو کشاورزی یا منطقه کوهستانی هستند که ما برای استفاده از آنها ممنوعیت قانونی داریم. بعضی شهرهای شمالی و شهرهای واقع در دامنه‌های زاگرس مثلاً در مریوان، کامیاران، سنندج یا مازندران به‌خصوص رامسر و تنکابن مناطقی است که ما نتوانستیم اراضی دولتی را با توجه به میزان متقاضی شناسایی کنیم و داریم تأمین زمین را از روش‌های مختلف پیش می‌بریم.شهرک‌سازی اراضی هستند که خارج از حریم شهرها شناسایی و به‌عنوان یک شهرک مستقل برای سکونت در نظر گرفته می‌شود. ما توانستیم مصوبه لازم را از شورای عالی شهرسازی و معماری اخذ کنیم و 16 هزار هکتار هم در قالب شهرک‌سازی تأمین کنیم که در مجموع 52 هزار هکتار زمین تأمین شده است.همه چهار میلیون مسکن در اراضی دولتی تعریف نشده، در برنامه اولیه سازمان ملی زمین و مسکن برنامه‌ریزی و ابلاغ شده که یک میلیون و 200 هزار خانوار باید در اراضی دولتی ساکن شوند که ما تا الآن بیش از یک میلیون و 200 هزار واحد را تأمین کردیم. طبق ثبت‌نام طرح نهضت ملی، در بعضی موارد بیشتر از برنامه ابلاغی بوده که ما خود را ملزم می‌دانیم برای همه کسانی که ثبت‌نام کردند، زمین تأمین شود.از چهار میلیونی که اعلام شده، یک میلیون و 200 هزار واحد مسکن حمایتی بوده که باید در اراضی دولتی تأمین می‌شد؛ به جز آن بخشی توسط خود مالک است؛ یعنی مردم زمین دارند و تسهیلات می‌خواهند که بتوانند مسکن بسازند؛ بخشی در بافت‌های فرسوده است که با تسهیل‌گری و پرداخت وام، مردم مسکن ساخته یا بازسازی می‌کنند؛ بخشی مسکن روستایی است که برنامه‌ریزی‌اش در بنیاد مسکن جداست، آن چیزی که برنامه‌ریزی شده در اراضی دولتی، یک میلیون و 200 هزار واحد در سازمان ملی زمین و مسکن است.اگر برای یک میلیون و 800 هزار واحدی که باید در طول چهار سال تأمین زمینش در اراضی دولتی اتفاق بیفتد، با تراکم 40 واحد در هکتار حساب کنیم، حدود 45 هزار هکتار زمین نیاز است که تا کنون 36 هزار هکتار را آماده کردیم به‌جز شهرک‌ها و 23 هزار هکتار هم در مرحله الحاق داریم. بنابراین اگر همه برنامه‌ها و پیش‌بینی‌ها در بحث الحاق یا سایر روش‌های تأمین زمین به نتیجه برسد، ما مشکلی برای تأمین زمین طرح نهضت ملی نداریم.
در مواردی ما ناچار هستیم، در جایی که ما زمین نداریم، مثلاً در شهرهای شمالی، اراضی کشاورزی درجه یک شالیزارها یا اراضی جنگلی هستند. ما ناچاریم زمینی که تأمین می‌کنیم با متقاضیان آن شهر بسنجیم، اگر تقاضا بیشتر از آن زمینی که تأمین کردیم بود، بالاجبار ما از زمین بیشتر استفاده می‌کنیم؛ یعنی از ارتفاع و تراکم استفاده می‌کنیم برای اینکه تعداد بیشتری مسکن بسازیم و تحویل مردم دهیم.
