ترکمنستان برای صادرات گاز به عراق مسیری غیر از ایران ندارد، اکنون تمام خطوط در ایران موجود است و ترکمنستان میتواند از نقطهای که ما خودمان به کشور عراق گاز ارسال میکنیم، گاز خود را به عراق تحویل دهد. یعنی از لحاظ تکنیکی هیچ محدویتی وجود ندارد و موضوع اینکه ایران چقدر هزینه انتقال درخواست کند و چه حجمی را اجازه عبور دهد و اینکه آیا اجازه میدهد یک رقیب برای صادرات در بازار عراق بتراشد و مجوز صادرات صادر شود، باید مورد بررسی قرار گیرد.در هر حال ما در شرایط فعلی این تصمیمگیری را ارزیابی میکنیم یعنی ایران در شرایطی است که گاز تولید داخل کفاف مصرف داخلی را نمیدهد و حتی در شرایط حساس صادرات را به عراق، ترکیه و ارمنستان متوقف میکند، در این شرایط اجازه انتقال گاز ترکمنستان از ایران امری طبیعی است. اما منطقیتر این است که ایران گاز ترکمنستان را بخرد و خودش به عراق صادر کند تا در آینده انگیزهای نزد این کشورها فراهم نشود که بخواهند از مسیر ترانزیتی ایران استفاده کنند، زیرا به هرحال ما در آینده نزدیک در میادین گازی سرمایهگذاری میکنیم تا ظرفیت تولید گاز را اضافه کنیم بنابراین نگاه منطقی این است که ایران خریدار گاز ترکمنها و خود فروشنده باشد.عراق امکان و شرایط دریافت حجم بالای گاز غیر از خط لوله و از مسیر الانجی را نداردتنها مسیر باقی مانده برای عراق؛ مسیر ایران است و به لحاظ تکنیکی هم مشکلی ندارد. اما شرط این است که ایران گاز را خریداری کرده و در مناطق شمالی و شمال شرق کشور مصرف کند و از ذخایر خود به عراق بفروشد و به این ترتیب ایران مجبور نیست هزینه بالای انتقال گاز از جنوب به شمال را متحمل شود، ضمن اینکه هم عراق و هم ترکمنستان نیز از این موضوع منتفع خواهند شد و در واقع هر سه کشور نقش برنده را خواهند داشت. اما در عین حال این نکته را نیز باید در نظر گرفت که شاید ما به خاطر روابطی که با عراق داریم بخواهیم اجازه ترانزیت هم بدهیم در این صورت باید دو کشور ترکمنستان و عراق به چارچوب قراردادی تهران-بغداد در زمینه قیمتگذاری و میزان تحویل تمکین کرده و درواقع یک تصمیم سه جانبه بین ایران-عراق-ترکمنستان اتخاذ شود.مهمترین تصمیم این است که ایران قرارداد خود با عراق را بازنگری و احیا کند و نیازی به این نباشد که عراق با ترکمنستان توافق کند، ایران میتواند میزان بیشتری گاز را از ترکمنستان خریداری کند و از ذخایر گازی خودش به کشور عراق ارسال کند.