موضوع مازوت سوزی برخلاف آنچه در اخبار به گوش می‌رسد عجیب نیست؛ طبیعی است که در ایران سیستم برق کشور به شکلی است که از گاز برای تولید استفاده کنند، اما در تعداد مشخصی از روزهای سال ظرفیت گاز کشور پاسخگوی کل مصرف در بخش خانگی و نیروگاه‌ها نیست و در همه جای دنیا سوخت مایع، سوختی است که برای از بین بردن ناترازی‌های موقت از آن استفاده می‌شود. دولت باید سعی کند تعداد روزهای ناترازی را به موازات سرمایه گذاری در گازرسانی کمتر کند. هرچقدر هم که دولت تلاش کند، بدیهی است که ما در ایامی از سال به مشکل کمبود گاز بربخوریم و از گازوییل و مازوت استفاده کنیم؛ همانطور در تابستان هم به مشکل کمبود بنزین برمی خوریم.
دولت باید ظرفیت گاز را افزایش دهد و فرصت فوق العاده صادرات گاز به کشورهای حوزه خلیج فارس استفاده کند، چون پروفایل مصرف ما متفاوت است. در زمستان مصرف ما بالا می‌رود و در تابستان کم می‌شود، کشورهای خلیج فارس در تابستان به علت مصرف کولر شدید مصرف گاز بالا می‌رود و در زمستان پایین می‌آید؛ نتیجتاً ایجاد قرارداد با کشورهایی که آب و هوای برعکس دارند باعث می‌شود که دولت فرصتی پیدا کند تا گاز زیادی را تولید کرده و در تابستان صادر کند. در زمستان نیز فرصت داریم تا مصرف کافی داشته باشیم و جایی هم که کم می‌آوردیم از مازوت استفاده کنیم.
مشکل اصلی استفاده از مازوت و گازوییل شیرین نشده است. در خیلی از کشورهایی که منابع گازی ندارند، نیروگاه‌ها به کل از مازوت استفاده می‌کنند. یکی از بزرگترین کشورهایی که تمام نیروگاه‌هایش از سوخت مایع استفاده می‌کند عربستان است. این مسئله سوالی را ایجاد می‌کند که چرا در اروپا و منطقه این همه کشور از سوخت مایع استفاده می‌کنند و هوایشان آلوده نمی‌شود، اما در ایران چند هفته که مازوت می‌سوزانیم هوا آلوده می‌شود؟ علت این است که سرمایه گذاری درست در صنعت پالایش ما صورت نگرفته است. یعنی زمانیکه ناترازی نداریم، مازوت‌های 5000 پی پی‌ام سولفور تولید می‌کنیم؛ وقتی به ناترازی می‌خوریم هم به استفاده از همین مازوت در نیروگاه می‌شویم که با این حجم سولفور دچار مشکل می‌شویم.
کشور ما مشکل رگولاتوری دارد. شرکت پالایش و پخش تمام شرکت‌های خود را از دست داده و متولی و رگولاتور صنعت پالایش و پخش در کشور مشخص نشده است. این وضعیت باعث می‌شود وقتی مشکلاتی مانند مازوت سوزی پیش می‌آید کسی در کشور پاسخگوی دقیق نباشد.
