آن‌طور که شیخ نشین امارات در مورد ادعای موهوم خود در مورد سه جزیره ایرانی خلیج‌فارس رفتار می‌کند، می‌شود گمان برد که ابوظبی در ماه‌های آتی نبرد دیپلماتیک خود با تهران را تشدید خواهد کرد.
این نظر وجود دارد که امارات زمانی که دید ایران واکنش قوی و متناسب با همراهی روسیه و چین در امضای بیانیه‌هایی که تمامیت ارضی ایران را نشانه می‌گیرد، نشان نداد و حداکثر آن احضار کاردار بود! به ادعای مورد نظر سرعت بخشیده و از قدرت مالی و لابیگری نهایت استفاده را می‌کند طوری که پیش‌بینی می‌شود تحرکات امارات فراتر خواهد رفت و حتی تشدید خواهد شد و امارات با قدرت بیشتری ادعای مالکیت بر جزایر سه گانه را پیگیری می‌کند.
میان تحلیل‌گران هم نظری وجود دارد که قدرت و ظرفیت امارات، چین و روسیه را جذب کرده است، حال آن‌که تهران ابزار زیادی برای عقب راندن مسکو و پکن ندارد و منافع بسیاری از خود را با منافع مسکو و پکن بی آن‌که منفعتی ویژه از این همراهی و هم وزن آن بدست آرد، گره زده است.
شیخ نشین امارات هر از گاهی با طرح موضوعاتی مانند میانجی‌گری دیگر کشورها و یا شکایت در مراجع بین‌المللی درباره جزایر سه‌گانه ایران و گرفتن امضای کشورها زیر بیانیه‌ها، تلاش دارد با سیاستی زیرکانه، موضوع را به گونه‌ای نشان دهد که از مرحله ادعا خارج بوده و به عنوان یک واقعیت و حق برای اماراتی‌ها مطرح است!امارات عربی از بدو حیاتش در ابتدای دهه 1970، روابط سیاسی‌اش با جمهوری اسلامی ایران را تحت تأثیر یک ادعای بی اساس قرار داده و همین ادعا موجب آن شده تا به رغم همهٔ اشتراکات و نزدیکی‌ها، روابط ابوظبی با تهران، در کمتر مقطعی آن‌چنان گرم باشد که شایسته دو همسایه است.ابوظبی درسال 1384 از سفیر خود نزد سازمان ملل خواسته بود تا از دبیر کل این سازمان بخواهد به ادعای آن در خصوص مالکیت سه جزیره ایرانی با عنایت به منشور ملل متحد رسیدگی کند و این ادعا را برای طرح در شورای امنیت بفرستد. که ایران گارد محکمی گرفت و به علاوه شرایط بین المللی نیز مانند الان پرتنش برای ایران نبود و در نتیجه «کوفی عنان» دبیرکل وقت سازمان ملل ادعای امارات را فاقد مدارک و مستندات لازم دانست و درخواست را رد کرد. مروری بر پرونده ادعای امارات و نحوه رفتار ایران با آن نشان می‌دهد، قلب واقعیت تاکتیک همیشگی امارات است اما توجه داریم که براساس منشور ملل متحد و اساسنامه نهادهای حقوقی بین المللی، اعضای این سازمان حق دارند طی تشریفاتی که چندان ساده هم البته نیست، دعواهای حقوقی را در شورای امنیت و یا نهادهای بین المللی دیگر مطرح کنند.روابط امارات با روسیه و همین‌طور چین و هم‌زمان آمریکا و اتحادیه اروپا در چند سال اخیر گسترش پیدا کرده است. ما شاهد حضور یک میلیون گردشگر روسی در دبی و ابوظبی هستیم. روس‌ها سرمایه گذاری هنگفتی در امارات داشته‌اند و پس از جنگ اوکراین نیز پول‌های خود را از اروپا خارج کرده و در امارات نگهداری می‌کنند که برای آن‌ها مانند یک واسطه عمل می‌کند.نقش آمریکا نیز در این زمینه بسیار مهم است. تا چندی پیش امارات با چین مذاکراتی برای احداث یک پایگاه نظامی چینی در این کشور انجام داده بود. با اعتراض آمریکا به این طرح مشترک چین و امارات، هر دو کشور از اجرایی کردن این پروژه مشترک صرف نظر کردند. در حال حاضر در یک روند بسیار آرام آمریکا چراغ سبز را برای همکاری با چین به عربستان و امارات داده است.قدرت یک کشور به توان اقتصادی‌اش، حمایت مردم از حکومتش، سیاست خارجی ثبات‌آفرینش، قدرت نظامی‌اش، آبرو و اعتبار جهانی‌اش و بسیاری از عوامل دیگر مربوط می‌شود. سیاست خارجی ایران بویژه در بحث تمامیت ارضی و امنیت ملی همیشه از حمایت قوی مردمی برخوردار بوده است ولی این انتقاد در همهٔ دولت‌ها به تمام به آن وارد است که قادر نیست بواسطه ایدئولوژی زدگی و نگاه‌های حزبی و جناحی از مؤلفه‌های قدرت که ایران اغلب آن‌ها را به کمال دارد، در عرصه سیاست خارجی استفاده کند.
