حملاتی که دستاوردی برای واشنگن نداشته است
جرج جانسِن عضو موسسه کشورهای عربی خلیج (فارس) در واشنگتن: رویکرد “بازدارندگی و تضعیف”، هرچند تا به اینجا نتوانسته حملات حوثی‌ها را متوقف کند، اما احتمالاً نسبت به دیگر گزینه‌های موجود، کمتر بد است و نشان داده که می‌تواند با اصلاحاتی به یک راهبرد پیروزمند تبدیل شود.
گزینه اول، دفاع صِرف بود. گزینه دوم حملات محدود نظامی بود یعنی همان رویکرد “بازدارندگی و تضعیف”، گزینه سوم عملیات نظامی گسترده بود: رویکرد “بازداری، تضعیف و انهدام” و گزینه چهارم را می‌توان رویکرد “شکست” خواند. در این رویکرد که توصیه چندین تحلیلگر هم هست، آمریکا می‌پذیرد که حوثی‌ها یک تهدید پایدار برای منافع ایالات متحده آمریکا در منطقه هستند و در نتیجه نه تنها آنها را هدف حملات نظامی قرار می‌دهد بلکه فعالانه درصدد شکست آنها بر می‌آید در وهله نخست با حمایت از ائتلاف ضدحوثی در یمن.
این رویکرد، اشکالات زیادی دارد. هیچ ائتلاف واحد ضدحوثی ای وجود ندارد. جناح‌های ضدحوثی دچار اختلافند و تاریخچه‌ای از جنگ با یکدیگر را پشت سر دارند. همه آنها در جنایاتی دست داشته‌اند که همکاری با آنها، نگرانی‌های حقوق بشری جدی‌ای را متوجه آمریکا می‌کند. گذشته از اینها، چنین رویکردی، آمریکا را به یک جنگ چریکی خونین و طولانی در یمن پایبند می‌کند که هیچ تضمینی برای موفقیت در آن وجود ندارد. آمریکا عملاً به یک طرف در جنگ داخلی یمن تبدیل می‌شود.
در این میان گزینه پنجمی هم وجود دارد و آن هم همانی است که آمریکا در ماه ژانویه مد نظر قرار داد: حمله مستقیم به ایران. در این سناریو، آمریکا به این نتیجه می‌رسد که حوثی‌ها توسط ایران توانمند می‌شوند و برای حل مشکل حملات دریای سرخ، باید به سراغ سرچشمه مشکل رفت یعنی ایران. اشکال این گزینه هم این است که نه تنها ریسک یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر را با خود دارد بلکه عملاً آن را کلید می زند. بنابراین تنها امکان باقیمانده، همان اصلاح و سازگاری گزینه “بازداری و تضعیف” است.
روشن است که این رویکرد پس از دو ماه، هنوز چندان کارآیی ای نداشته است. پس آمریکا باید رویکردش را سازگار کند تا حوثی‌ها را به توقف حملاتشان در دریای سرخ وادار کند: عملیات نظامی ادامه دار، توقف محموله‌های تسلیحاتی ایران و پاسخگوکردن ایران به خاطر اقداماتش.
از همه مهمتر این است که آمریکا باید تصمیم بگیرد که اهداف ایرانی را در خطر نگه دارد. برای مثال در اوایل فوریه، آمریکا حملاتی سایبری را علیه کشتی بهشاد انجام داد که گمان می‌رفت به حوثی‌ها در ردیابی‌های اطلاعاتی‌شان کمک می‌کند. این کشتی پس از حمله سایبری به جیبوتی عقب نشینی کرد و چند روزی هم حملات حوثی‌ها در دریای سرخ کاهش یافت.
پیش از این هم اقدامات آمریکا علیه نیابتی‌های ایران در عراق و سوریه، ایران را وادار ساخت تا آنها را مهار کند.
آمریکا می‌تواند خلاق باشد، نیازی نیست که تنها به واکنش نظامی اکتفا کند یا حتی مستقیماً به قلمروی ایران ضربه بزند بلکه ضروری است تا واکنش‌هایش را گسترش دهد تا ایران زیر فشار قرار گیرد.
منبع: موسسه کشورهای عربی در واشنگتن
