وحید حاج سعیدی روزنامه نگار: نسل کشی اخیر صهیونیست‌ها در سکوت محض جوامع بین المللی و مدعیان دروغین حقوق بشر، همچنان ادامه دارد و در کنار جان باختن زنان و کودکان بی گناه، 140 خبرنگار نیز در این مدت به شهادت رسیده‌اند. خبرنگارانی که در راستای رسالت حرفه‌ای خود و به منظور تنویر افکار عمومی جهانی و آشنا ساختن مردم جهان با خوی ددمنشانه رژیم جعلی صهیونیستی و اربابانشان، از بذل جان در این افشا گری تاریخی دریغ نکردند و خون خود را فدای انسانیت و بشریت و آزادگی کردند. با این حال مجامع جهانی و شیوخ عرب هنوز در بند صدور بیانیه‌های بی خاصیت، بازی با الفاظ و ترحم‌های کودکانه در قبال مردمی هستند که بی دفاع در جنایات وحشیانه صهیونیست‌ها قتل عام می‌شوند.
به راستی سردمداران دروغین حمایت از حقوق بشر که در قبال یک چاقو کشی ساده در فرانسه دست در دست هم علیه خشونت خودساخته، در سیرکی نه چندان خنده دار، تروریسم را محکوم کرده و با یکدیگر رژه اتحاد می‌روند، چه پاسخی برای افکار عمومی به ویژه آیندگان در برابر این وحشیگری و تجاوز آشکار به بشریت دارند؟
در هزاره‌ای که گاه صدای مدعیان دروغین حمایت از حقوق بشر گوش فلک را کر می‌سازد و اشک‌های مصنوعی‌شان، پوزخند را بر لبان انسان‌های آزاداندیش جهان می نشاند، این بی تفاوتی کشورهای عرب زبان و شیوخشان در برابر نسل کشی شبانه روزی زنان و کودکان توسط صهیونیست‌ها چه معنا و مفهومی دارد؟
حمله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، مدارس، مساجد، پارک‌ها و … و به نمایش گذاردن اوج خشونت و وحشیگری در محل تجمعات غیر نظامیان، ماحصل حمایت و چراغ سبز دولت‌هایی است که نطفه‌شان با درنده خویی و برده داری و قتل عام بی گناهان عجین شده است؛ ولی امروز در قالب ژست‌های انسان دوستانه، در کنار بارش بارانی از بمب‌های ساخت خودشان بر سر مردم بیگناه غزه، همزمان بسته‌های نوع دوستی نیز بر سر مردم مظلوم غزه روانه می‌دارند!
جالب اینکه بیانیه صادر شده کشورهای عربی و اسلامی در نشست ریاض درباره غزه، نیز به یک توصیه نامه شباهت دارد که به هیچ عنوان نقشی در بازدارندگی رژیم صهیونیستی در خصوص نسل کشی در نواره غزه نداشته و نخواهد داشت. این رفتار منفعلانه و صدور بیانیه‌های بی خاصیت بیشتر شبیه به تائیدیه ادعای کودکانه «دفاع اسرائیل در مقابل حملات غزه از خود» می‌ماند!
اما در این میان تنها کسانی که منتظر برگزاری نشست، کنفرانس، جلسه، کمپین، پویش و صدور بیانیه‌های بی خاصیت مجامع جهانی نماندند، خبرنگاران و روزنامه نگارانی بودند که در بی تفاوتی و انفعال محض مدعیان دروغین انسانیت و شرافت، قلم و دوربین خود را برداشته و جان بر کف، روایتگر صفحات خونینی از تاریخ شدند که هیچ نگاه، رویکرد و تفکر مسمومی را یارای تحریفش نیست. روزنامه نگاری در زیر آماج حملات وحشیانه صهیونیست‌ها، رسالت مقدسی است که گاه به بهای جان خبرنگاران، گزارشگران و عکاسانی تمام می‌شود که «روزنامه نگاری سرخ» و «خون نگاشت» را جایگزین خبرپراکنی جعلی و انتشار اخبار دروغ و مغرضانه شبکه‌های حامی اسرائیل کردند.
یادمان نرود احیای ادبیات پایداری، مرهون قلم‌های سرخ و انسان‌هایی آزاده و شریفی است که با بذل جان جنایات صهیونیست‌ها را برای همیشهٔ تاریخ روایت کردند و جهانیان آزاده و آزاد اندیش را به تفکر وا داشتند.
