سید محسن بهره دار روزنامه نگار:با توجه به شرایط خاص کشور با بهره گیری و تأمین حمل و نقل مؤثر و قابل اعتنا در چارچوب مبادلات داخلی و منطقه‌ای یک مزیت نسبی قلمداد می‌گردد و ترانزیت کالا، به ویژه برای کشورهای آسیای میانه مستلزم توسعه ظرفیت حمل و نقل ریلی کشور و اصلاحات ساختاری و مدیریتی است. اگر چه در حال حاضر شرکت واگن سازی پارس با تلاش فراوان پس از 45 سال به ظرفیت اسمی خود رسیده است، اما با کم توجهی مدیران فعلی راه‌آهن کشور و نیز عدم رقبت سرمایه گذاری جدید بخش خصوصی این سهم قابل توجه متاسفانه در وضعیت چندان مطلوب قرار ندارد. اصولاً نوسازی ناوگان حمل و نقل ریلی و ایجاد زیرساخت‌های جدید باید متناسب با اهداف تعریف شده قانونی و بر پایه نیاز عمومی در اولویت مسئولین قرار گیرد، بنابراین جهت رفع گلوگاه‌ها و افزایش توان حمل و نقل انبوه و ایمن، علیرغم وجود تحریم‌های مخرب و آسیب رسان، استفاده از توان داخلی با توجه به ظرفیت بسیار مناسب کارخانجات تولید لکوموتیو که با تلاش گسترده توانسته است تولید لکوموتیو را به حد قابل قبول برساند، از جمله اقداماتی اساسی به شمار می‌آید.
کشور ما در کریدورهای ارتباطی مهم واقع شده است و مبادی ورودی در سواحل خلیج فارس و دریاهای عمان و خزر، وجود پسکرانه ها و اتصال مراکز بار به شبکه حمل و نقل ریلی بلحاظ صرفه اقتصادی در مصرف سوخت، کسب درآمدهای ارزی و اهمیت استراتژیکی منطقه‌ای تقویت شبکه ریلی را ضروری‌تر می‌سازد. نیاز واقعی ناوگان حمل و نقل ریلی نیز در دو بخش نوسازی ناوگان فرسوده و افزایش تعداد ناوگان به منظور توسعه متوازن حمل ونقل ریلی قابل طرح جدی است و شرکت‌های تولید کننده داخلی واگن و لکوموتیو اگر حمایت اصولی از سوی مسئولین بخش دولتی از آن به وجود آید قطعاً در طی چند سال آینده کل نیاز داخلی کشور را پاسخ خواهند داد و این یک عزم ملی و با نگاهی در جهت حفظ ثروت کشور و منافع عمومی و تحقق شعار داخلی و بومی سازی می‌باشد.
بر مبنای ظرفیت تولیدی موجود و توسعه‌ای شرکت‌های عمده تولیدکننده ناوگان حمل و نقل ریلی می‌توان نتیجه گرفت که در مجموع این شرکت‌ها در حال حاضر در صورت تأمین منابع مالی توانایی تولید نزدیک به 40 دستگاه لکوموتیو، 2000 دستگاه واگن باری، 400 دستگاه واگن مسافری برون‌شهری و 380 دستگاه واگن مترو را در سال دارند. که البته با حمایت و عزم ملی بی شک شاهد رشد تولید در کشور خواهیم بود.
