محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا: اصولگرایان، بالاغیرتا این مطلب را نخوانند
اصلاح طلبان محترم! مبارکتان باشد پیروزی آقای پزشکیان. او انصافاً آدم وارسته و شایسته‌ای است. مااصولگراها حسودی‌مان می‌شود به او. نهج البلاغه را حتی از سیدرضی بیشتر می‌خواند؛ ساده زیستی‌اش لنگه ندارد در میان شما اصلاح طلبها و مااصولگراها. ادبیاتش به مردم کف خیابان و جامعه نزدیکتر است از همه بزرگان دو جناح. صداقتش حرف ندارد. تواضعش و مردمی‌بودنش آنقدر ملیح است که دل آدم غنج می‌رود. ویژگی‌های خوب باز هم دارد اما همه اینها چه دخلی به شماها دارد؟!
بعضی از شماها که الان زنبیل به دست، آمده‌اید توی صف، تا حالا کجا بودید؟ اصلاً چه نسبتی با دکتر مسعود دارید؟ مگر خیلی از شماها تا صبح روز انتخابات، تنور تحریم را روشن نگه نداشته بودید؟ خداوکیلی چندنفرتان جنس پزشکیان را اصلاح طلب می‌دانستید؟ و یا اگر می‌دانستید چندنفرتان پای او ایستادید؟
کی به شما گفته که او را شماها رئیس‌جمهور کرده‌اید؟ در انتخابات، کاندیداهایی آمده بودند که بعضی هاشان آنقدر چندش بودند که مردم برای دفع شر آنها به پزشکیان رأی دادند. این رأی مال پزشکیان بود نه شماها.
می‌خواهید پز بدهید بدهید اما اگر محمدجواد ظریف با همه آبرویش وسط میدان نبود، کلاه شما پشم داشت؟ نقش آذری جهرمی را هم لابد یادتان رفته. کدامیک از این دونفر اصلاح طلبند؟ عضو کدام تشکیلات شما بوده‌اند؟ اصلاً مگر شما جز چندتا مغازه ورشکسته که فقط اسمهای دهان پرکن دارد، چیز دیگری هم داشتید و دارید؟
چه خبرتان شده؟ فکر کرده‌اید انقلاب دیگری رخ داده و سال 57 تکرار شده؟ یا گمان می‌کنید بر توسن نادرشاه نشسته‌اید و هند را فتح‌کرده اید؟ نه عزیزان. پیاده شوید و با هم راه برویم. این جامعه و این مردم اگر ببینند با آنها خوب تا نمی‌کنید رأیشان را پس می‌گیرند. یقیناً اگر سعید جلیلی به هردلیلی رئیس جمهور می‌شد مردم آنقدر افسرده و مأیوس می‌شدند که در انتخابات بعدی، باید تک تک خانه‌ها را در می‌زدیم و با من بمیرم تو بمیری، التماس می‌کردیم بیایید رأی بدهید. با این روش که شما پیش‌گرفته‌اید، راه امید را دارید می‌بندید.
جامعه اگر خسته و نومید نبود این همه غایب انتخابات نداشت. همین 50 درصد هم بخش بزرگش به این دلیل آمد که فاجعه تفکر جلیلی نیاید و گرنه ربطی به اصلاح طلبان نداشت. برای بزرگان این جریان قطعاً و قلبا احترام قائلم اما اگر این دوره حنای‌شان کمی رنگ گرفت بخاطر گروه‌ها و چهره‌های اصلاح طلبی که اکنون کاسب شده‌اند نبود.
می‌شناسم چهره‌هایی از اصلاح طلبان را که الان برای وزیر و معاون رئیس‌جمهور شدن قند توی دلشان آب می‌شود اما حداقل در سه سال گذشته یک کلام حرف نزده‌اند. بعضی‌شان گفته‌اند حرف نزدن من به صلاح نیست. در واقع همیشه جنت مکان و خلدآشیان زیسته‌اند و حالا سربرآورده‌اند که حاجی انا شریک، سهم من کو؟ چرا من عضو ارشد کابینه نباشم؟
برادران و خواهران اصلاح‌طلب! شما امروز را می‌بینید و فردا جلوی چشمتان نیست. مو را می‌بینید و پیچش مو را، نه. بعضی از شماها واقعاً دنبال سهم از کیک قدرت نیستند اما گوشه‌ای نشسته وحرص می‌خورند و در عین حال می‌ترسند انتقادشان از فلان روش و منش اصلاح طلبی یا بهمان چهره جناحشان به تریج قبای کسی برنخورد.
اگر با همین دست فرمان پیش بروید چندصباح دیگر هیچ نیازی نیست که اصولگرایان به شما و دولت چهاردهم بتازند. خودتان در صف اول شمشیر خواهید زد.
این راه که شما می‌روید قبلاً، هم توسط خودتان و هم توسط مااصولگراها طی شده. این راه، آخرش ترکستان نیست، گورستان است.
