وحید حاج سعیدی طنز نویس: از وزیر محترم راه، مسکن و شهرسازی و اعضای کمیسیون عمران مجلس پنهان نیست از شما چه پنهان همانطور که خلق الله، رم را با کبوترهای اهلی‌اش می‌شناسند، نیویورک را با سنجاب‌هایش، گوتنبرگ را با گوزنهای قطبی‌اش و کیپ تون را با کوسه‌هایش؛ ولایت ما را با آسفالت‌های داغ و تر و تازه‌اش می‌شناسند! تا جایی اگر دیگران نهضت تنباکو و نهضت جنگل و نهضت سواد آموزی راه انداختند، اینجا دوستان با قیر رایگان بند «ک» تبصره یک قانون بودجه، نهضت آسفالت راه انداخته‌اند! نهضت که چه عرض کنم به قول امروزی‌ها قیامت آسفالت… یعنی از هر دو تا خبری که از شهرداری در فضای مجازی منتشر می‌شود، بی برو برگرد یکی مربوط به آسفالت و روکش خیابان‌ها و کوچه‌ها است. تازه دوستان به این حجم از اخبار آسفالت که در فضای مجازی منتشر می‌شود، رضایت ندادند و این هفته در ویژه نامه داخلی شهرداری در فضیلت و منقبت آسفالت قلم فرسایی مبسوطی کردند و از اجرای آسفالت و روکش آسفالت خیابان‌های اصلی و فرعی شهری، به عنوان یکی از معیارهای اثرگذار بر کیفیت زندگی شهری و از مسائل دخیل بر رضایتمندی شهروندان یاد کردند! (ویژه نامه شهرداری – شماره 15- صفحه 3) باور بفرمائید اگر کسی برای اولین بار این اخبار و مطالب را بخواند با خودش فکر می‌کند لابد کل خیابان‌های اصلی و فرعی ولایت ما تا الان خاکی بودند و برای اولین بار چشمشان به جمال آسفالت روشن شده است!
با این حال آدم نباید پا روی حق بگذارد و نسبت به این همه خلاقیت در بهبود کیفیت زندگی شهری و بالا بردن رضایتمندی شهروندان سکوت کند. به قول شاعر «کاشکی قیمت آسفالت بدانندی خلق!» و باقی ماجرا … فلذا به رسم معهود و شیوه مألوف بر آن شدیم چند پیشنهاد مارمالاد شده و گرمادیده در خصوص شیوه‌های حفظ و نگهداری آسفالت ارائه کنیم علی برکت الله:
الف) دمپایی ابری: پیشنهاد می‌شود شهروندان به ویژه افراد سنگین وزن هنگام تردد از روی آسفالت معابر، از دمپایی ابری یا دمپایی روفرشی استفاده کنند، تا میزان استهلاک آسفالت کاهش یابد و طول عمر آن افزایش پیدا کند.
ب) زوج و فرد کردن خودروها: به منظور حفظ و ماندگاری بیشتر آسفالت‌های معابر شهری توصیه می‌شود طرح زوج و فرد کردن خودروهای شخصی و دولتی از در منازل در شهر اجرا شود.
پ) تغییر ذائقه مردم: از آنجایی که امکان دارد خلق الله با داشتن آسفالت داغ و تازه، بد عادت شوند و دو روز دیگر آسفالت بیات و کهنه را تحمل نکنند، پیشنهاد می‌شود در جهت تغییر ذائقه آسفالتی شهروندان هم برنامه ریزی شود. آدم از فردا خبر ندارد. ممکن است پس فردا دولت بی خیال بند «ک» تبصره یک قانون بودجه شود و در بشکه‌های قیر رایگان شهرهای بالای 50 هزار جمعیت را پلمپ کند. آن وقت مردم مجبور می‌شوند روی همین آسفالت‌های بیات تردد کنند و دچار ثقل هاضمه شوند!
در پایان دو نکته قابل تأمل هم برای صاحبان خرد و دانایی عرض کنم و غائله را ختم به خیر کنم:
اول اینکه قیری که دولت به صورت رایگان در اختیار شهرهای بالای 50 هزار نفر قرار داده است، طبیعتاً به منظور آسفالت معابر و خیابان‌های اصلی و فرعی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به درد کار دیگری نمی‌خورد. بنابراین آسفالت معابر شهر این همه دادار دودور و بگیر و ببنند ندارد و جزو وظایف تکلیفی شهرداری محسوب می‌شود.
دوم اینکه در سایر کشورهای دنیا، عمر مفید آسفالت از ده تا بیست سال متغیر است ولی اینجا هر چند صباح یکبار عزیزان به روکش آسفالت مبادرت می‌ورزند. فقط این لابلا ما متوجه نشدیم در ولایت ما چرا آسفالت خیابان‌ها این قدر زود روکش لازم می‌شوند؟! راستی شما می دانید چرا؟!
