جهانبخش خانجانی فعال سیاسی: هیچ کس نیست که نداند این تجمع‌ها و جریانات مورد حمایت بخشی از حاکمیت است و حتی آنها خود طراح این ماجرا هستند.
نقصی در ساختار سیاسی و تحزب ایران وجود دارد که برای بیان دیدگاه‌ها و اعتراض‌ها طبق قوانین موجود در کشور و قانون اساسی برای احزاب شرایط تجمع به وجود نمی‌آید و یا به نوعی یک نوع ترس یا خودداری از دادن مجوز وجود دارد و همین موضوع سبب شده تا جریانات سیاسی، احزاب و گروه‌ها نتوانند حرف خودشان را بزنند.
درعوض یکسری جریانات درون حکومت که اینها همگی ریشه در نهادهای سیاسی، امنیتی و نظامی دارند و الهام گرفته و هدایت شده از بخش‌هایی از حاکمیت هستند، بخش‌هایی که وقتی بطور رسمی برایشان بیان دیدگاه‌ها امکان پذیر نیست که موضع بگیرند این عوامل را گسیل می‌دارند واینها به نوعی وارد صحنه می‌شوند.
تصور غالب آن است که چون عقبه سیاسی اجتماعی اغلب این تجمع کنندگان به بخش‌هایی از حاکمیت و حکومت وصل است نه برخوردی با آنها می‌شود و نه موضعی در قبال این افراد گرفته می‌شود و براحتی هر زمان و مکانی که بخواهند می‌آیند و اجتماعات خود را برگزار می‌کنند و با هر ادبیاتی که بخواهند موضع می‌گیرند.
این رویه از ابتدای انقلاب تا الان همواره وجود داشته است و در بعضی از مقاطع و ادوار همه جریانات سیاسی می‌توانستند چنین کارهایی را انجام دهند اما از حدود دو هه پیش فقط این گروه‌ها و این جریانات امکان این تجمعات را دارند.
این یک نقصان سیاسی اجتماعی است و در عین حال یک نوع یک بام و دو هوا بودن عرصه حکومت گری و ارتباطات با جریانات سیاسی و اجتماعی است.
راهکار خروج از این وضعیت این است که ما مبتنی بر قانون عمل کنیم، یعنی به احزابی که شناسنامه دار هستند و مجوز قانونی دارند اجازه حضور دهیم و هر جریان دیگری که بدون شناسنامه هستند را خیر. چون جریایات شناسنامه دار پاسخگوی هرگونه اتفاق و هر دیدگاه و روایت هستند.
الان حتی رئیس جمهور را تهدید می‌کنند و ادبیات نا مناسب بکار می‌برند، بخشی از همین جریانات به سفارتخانه‌ها حمله کردند و یک بحرانی برای جمهوری اسلامی ایجاد کردند و وقتی پاسخگو نیستند طبیعی است که می‌توانند مشکل آفرین باشند و به نوعی فضای سیاسی اقتتصادی کشور را دچار التهاب کنند. راهکار فقط این است که مبتنی بر قانون عمل شود و هیچ یک از جریانات بدون شناسنامه اجازه نداشته باشند که چنین تجعاتی برگزار کنند و فقط جریانات شناسنامه دار با پذیرش مسئولیت بتوانند گردهمایی و تجمعات را برگزار کنند.
