ما برای همکاری با شرکت‌های خارجی و سرمایه‌گذار در پروژه‌های نفت و گاز معمولاً تلاش می‌کنیم اولویت در میادین مشترک و یا میادین دریایی باشد که هزینه بیشتر و تجهیزات با تکنولوژی بالاتری نیاز است، تاکنون بسیاری شرکت‌های خارجی در ایران حضور داشته و اکثراً هم پروژه‌ها را به سرانجام رسانده‌اند اما روسها به ایران آمده و با تشکیل کنسرسیوم و یا جوینت شدن با برخی شرکت‌های ایرانی بنا دارند برخی پروژه‌ها را در خشکی اجرا کنند. در حالی که اولویت ما میادین مشترک است اما این شرکت‌های روس قرار است کارهای ساده‌ای را اجرا کنند که نه تجهیزات و نه تکنولوژی نیاز دارند.
شرکت‌های روس در پرداخت پول پیمانکاران فوق العاده بد عهد هستند. گاها این شرکت‌ها تاخیرات زیادی در پرداخت به پیمانکاران دارند و با مشکل مواجه می‌شوند نمونه داریم که این اتفاقات افتاده است، بنابراین وقتی اوضاع به این شکل است بود و نبود شرکت روس در پروژه‌های نفت و گاز فرقی نمی‌کند یعنی همان سرمایه و تکنولوژی که ایران در اختیار دارد نیز کفاف می‌دهد و نیازی به حضور این شرکت‌های خارجی نیست.عملاً برخی پروژه‌ها به خاطر دیرکرد پرداخت به شرکت‌های ایرانی که با روسها جوینت شده‌اند؛ مجبورند بدون دریافت منابع کنار آنها کار کنند و گاها اینگونه می‌شود که فاینانس برعکس می‌شود.
موضوع دیگر اینکه روسها ارتباطات خوبی با کشورهای عربی رقیب نفت و گاز ایران از جمله امارات و عربستان دارند و عربستان از این کشور واردات سوخت دیزل دارد و طی مدت تحریم این کشور بیشترین میزان فرآورده را از روسیه وارد کرده است و از دیگر سو فرآورده‌های وارداتی از روسیه را به اروپا صادر می‌کند. امارات هم از روسیه واردات نفت دارد به طوری که حتی صادرات نفت روسیه به امارات سال گذشته چند برابر شده است.همکاری نفتی و گازی با روسیه نکته قابل ذکری نیست که بگوییم کار اساسی انجام شده چند پروژه کوچک خشکی که ما خودمان ابزار و تجهیزات و همچنین دانش لازم برای توسعه داریم را اجرا کرده‌اند. حال آنکه چنانچه حتی اگر این پروژه‌ها از سوی ایرانی‌ها اجرا می‌شد چه به لحاظ تأمین مالی و چه تکنولوژی و دانش فنی اوضاع بهتری داشتیم. در هر حال آنچه تاکنون مشاهده شده امیدوارکننده نیست، ضمن اینکه آنچه مهم است خارجی‌ها باید در میادین مشترک و دریای ورود کنند.
