معمای نگاه درآمدی دولتی‌ها به بافت فرسوده

فرشید پورحاجت دبیر کانون سراسری انبوه سازان: به هر حال سیاستهای 19 بندی احیای بافت فرسوده و بازآفرینی شهری ایران ابلاغ شده است و در مقام اجرا این سیاستها مثل تمامی موارد تولید مسکن نگاه درآمدی دستگاه‌های خدمات رسان این سیاستهای تشویقی و 19 بندی را به انحراف کشید.

سؤال ما این است که چرا باید در مسیر خوبی برای احیای بافت فرسوده قرار نگیریم. سؤال ما این است که باید نگاه دولت به بافت فرسوده و نگاه شهرداری‌ها تغییر کند. مادامی که این اتفاق رخ ندهد و دستگاه‌های خدمات رسان همکاری نکنند راه به جایی نخواهیم برد.شهرداری‌ها اعلام می‌کنند که در بافت فرسوده 50 درصد تخفیف عوارضی داده می‌شود اما اساساً اثرگذاری برای تولید مسکن را شاهد نیستیم. در سازمان‌های نظام مهندسی نیز مشاهدات بدین شکل است پس درخواست این است که باید نگاه ویژه‌ای به حوزه مهندسی صورت بگیرد اما متاسفانه می‌بینیم که همکاری‌ها به آن شکل نیست. نگارنده معتقد است که اتفاقاً سیاستهای ابلاغی خوبی در بافت فرسوده وجود دارد اما وقتی به مرحله اجرا می‌رسیم مشاهده می‌کنیم که اختلالی به وجود آمده است.مشکل این است که این تنها شهرداری‌ها نیستند که نگاه درآمدی به ساخت مسکن و یا نوسازی بافت فرسوده دارند. سازمان‌های نظام مهندسی ساختمان، شرکت‌های آب و فاضلاب، شرکت‌های توزیع برق، بیمه و مالیات این نگاه درآمدی را دارند. پس باز هم تاکید می‌کنم که تا زمانی که این نگاه تغییر نکند ما این مشکلات را داریم و مسیر احیای بافت فرسوده هموار نخواهد شد و سرعت نوسازی بافت فرسوده نیز با مشکل مواجه خواهد بود.آمار نشان می‌دهد که بافت فرسوده به 170 هزار هکتار رسیده است پس در 10 سال گذشته بالغ بر 15 درصد به میزان بافت فرسوده کشور اضافه شده استطبق آخرین آمار اخذ شده در سال 93 حدود 140 هزار هکتار بافت فرسوده داشتیم اما الان آمارها چیز دیگری می گویند. این آمار نشان می‌دهد که بافت فرسوده به 170 هزار هکتار رسیده است پس در 10 سال گذشته بالغ بر 15 درصد به میزان بافت فرسوده کشور اضافه شده است.