عدم همخوانی وعده‌های برخی از کاندیدها با معیارهای اقتصادی

سعید شمس روزنامه نگار: حسین راغفر در گفتگو با «نقش اقتصاد» مطرح کرد: فضای انتخاباتی با وجود اینکه کمتر از یک هفته به روز رأی گیری مانده است، هنوز آنچنان که باید داغ نشده است. یکی از مواردی که برای چرایی بی توجهی بخش زیادی از مردم به انتخابات عنوان می‌شود، چیزی جز این نیست که جامعه اعتمادش را به مسئولان و در کل همه کسانیکه به نوعی دست اندرکار هستند، از دست داده است. در واقع وعده‌های توخالی، چون فروش یک ملیون بشکه در روز، پرداخت یارانه با تراز طلا و…. موجب شد، مردم احساس کنند، کاندیداها بیشتر به فکر ارتقای موقعیت خود هستند و به همین دلیل به راحتی وعده‌های توخالی می‌دهند.

حسین راغفر در گفتگو با «نقش اقتصاد» درباره وعده‌های نامزدهای انتخاباتی می‌گوید: وقتی اولویت افراد تلاش برای تحقق اهداف فردی و جریانی می‌شود و مصالح عمومی به طور کاملاً ملموسی نادیده گرفته می‌شود، طبیعی است که افکار عمومی واکنشی منفی نشان می‌دهند. به عنوان مثال وقتی یکی از کاندیداها به صراحت می‌گوید «دولت من در روز یک ملیون بشکه می‌فروشد» به این نتیجه می‌رسیم که قدرت برای برخی به قدری مهم است که به خود اجازه می‌دهند تا مردم را فریب بدهند.

تحلیلگر مسائل اقتصادی در ادامه گفت: کسی که همین الان مسئولیت مهمی دارد و دوره کاری‌اش به قدری بد است که برای مردم مشکلات و هزینه‌های زیادی تحمیل کرده است این وعده را داده است که یارانه با تورم طلا پرداخت می‌شود و خانواده 4 نفره در سال نزدیک به 100 میلیون از دولت دریافت می‌کنند. اگر کسی آشنایی کمی با مناسبات اقتصادی داشته باشد، می‌داند که این وعده اصلاً و ابداً با متر و معیارهای اقتصاد همخوانی ندارد.او افزود: همه می‌دانند، اگر اقتصاد با شلختگی و به هم ریختگی مواجه است، دلائل مختلقی چون سیاست تقابلی با دنیا، سوءمدیریت داخلی، فساد گسترده و … دارد. حالا سئوال این است، در شرایطی که سیاست خارجی و تعیین رویکرد در این حوزه مهم در اختیار دولت نیست، چطور مدعی می‌شوند در روز می‌توانند یک میلیون و نیم بشکه نفت بفروشند؟ مگر نمی‌دانند، الزام فروش نفت حضوری جدی در بازار جهانی نفت است و تا زمانی که تحریم هستیم، از این امکان مهم محروم هستیم و به جز چین، روسیه، هند و چند کشوری که در اقتصاد جایگاهی چندانی ندارند، با کشورهای دیگر نمی‌توانیم خرید و فروش داشته باشیم.کارشناس اقتصادی تصریح کرد: نکته دیگری که دولت‌ها مسبب هستند، این است که به هنگام چینش کابینه و مدیران کل به جای توجه به تجربه، تخصص و در نتیجه کارآمدی، کسانی را وزیر، استاندار یا مدیرکل می‌کنند که به لحاظ سیاسی در یک دایره وجود داشته باشند که این به خودیِ خود روندی مخرب و هزینه ساز به شمار می‌رود.وی در ادامه توضیح داد: مردم ایران با این نگاه اخبار انتخاباتی را دنبال می‌کنند که آیا می‌توانند، به بهبود معیشت خود امیدوار باشند یا نه؟ به همین دلیل وقتی با شعارهای توخالی مواجه می‌شوند، نه تنها به کاندیداها، بلکه به کل سیستم اداره کشور بدبین و بی اعتماد می‌شوند. متاسفانه باید اذعان داشت، در ایران زندگی مردم فدای رویکرد افراطی گروهی شده است که آشکارا فقط ایدئولوژی مدنظر خودشان را دنبال می‌کنند و به همین راحتی جامعه را به انبوهی از مشکلات و تنگناها دچار می‌شود.راغفر در پایان گفت: نظام سیاسی- اجتماعی ایران یکی از مهمترین انتخاباتش را پیش روی خود می‌بیند. در واقع اگر کسی رأی بیاورد که اصرار و اعتقاد به تداوم رویکرد فعلی داشته باشد، جامعه با سرعت بالای به سمت بحران‌های عمیق و غیرقابل اصلاح حرکت خواهد کرد. به هرحال همه نسبت به نگاه رادیکال جریان اصولگرا به تعامل با دنیا آگاه هستند و همچنین تجربه‌های دولت‌های نهم، دهم و سیزدهم نشانگر چیزی جز این نیست که امید به اصلاح و ترمیم فضای کدر را به صفر می‌رساند.