علی رحمانی مدیرعامل اسبق بورس: بازار سهام در بهترین موقعیت سرمایهگذاری قرار دارد، چون نرخ بهره بین بانکی مدیریت و عوامل بنیادی تقویت شده، در نتیجه پس از تعیین رویکردهای تیم اقتصادی دولت چهاردهم می توانیم در انتظار ورود پول و ایجاد تحرکات جدید در بورس باشیم.
در گذشته برخی تصمیمها زمینهساز ایجاد روند فرسایشی و بیاعتمادی سهامداران به بازار سرمایه شده بود اما در هفته های اخیر به دنبال پیگیریهای صورت گرفته برای بهبود روند بازار، دولت و نهادهای حاکمیتی مصوبه های اثرگذاری را ابلاغ کردند که هر یک از بر روند بازار سرمایه مهم و تاثیرگذار تلقی میشوند.
بازار سهام در بهترین موقعیت سرمایهگذاری قرار دارد اما ترس سهامداران سبب کاهش حجم معاملات، کاهش ورود پول به صندوقهای سرمایهگذاری، منفی شدن روند شاخص، افزایش هیجان و نوسان کاذب در بورس شده است.
از جمله دلایل رکود بازار سهام باید گفت جریان ورود نقدینگی به بورس کاهش یافته، پایین بودن قیمت سهام شرکتها را میتوان متاثر از همین موضوع کمبود نقدینگی موجود در بورس دانست.
همچنین نرخ بهره بین بانکی را عاملی تاثیرگذار بر نوسانات بازار است و نرخ بهره بین بانکی در حال مدیریت است.همچنین در ماههای گذشته دولت با نرخ اخزای 33 تا 37 درصد 33 هزار میلیارد تومان تامین مالی کرد، این اتفاق نشاندهنده بالا بودن نرخ بهره بود. این موضوع در کنار دیگر عوامل تاثیرگذار بر بازار، سبب افزایش ریسک سرمایهگذاری در بازار سهام شد و به مراتب همین امر کاهش تمایل سهامداران برای ورود سرمایههایشان به این بازار را به همراه داشت، اما حالا با کاهش نرخ اخزا می توان به اصلاح این روند امیدوار بود.میتوان امیدوار بود با ورود پولهایی که با هدف سرمایهگذاری بلندمدت وارد بازار سهام خواهند شد، زمینه ایجاد تحرکات جدید در بورس فراهم شود. برای پیشبینی آینده بورس باید در انتظار تشکیل کابینه و تعیین رویکردهای تیم اقتصادی دولت چهاردهم باشیم پس از این اتفاق می توانیم در انتظار بروز تحرکات جدی در روند بازار سرمایه باشیم.انتظار ما از دولت جدید این است که در تصمیمگیریهایش به وضع بازار سرمایه اهمیت دهد و ضمن مساعد کردن محیط کسب و کار برای سرمایهگذاری شرکتها، موانع موجود بر سر راه فعالیتهای تولیدی را بردارد.
از طرفی باید تعاملات شرکتهای بورسی با دنیا برای جذب تکنولوژی، سرمایه، تامین مواد اولیه و قطعات و صادرات برقرار شود.به عنوان مثال صنعت پتروشیمی نیازمند سرمایهگذاری در صنایع پایین دستی و ایجاد ارزش افزوده است اما تاکنون سرمایهگذاری چندانی در این حوزهها صورت نگرفته است، این امر باید از طریق تعامل با شرکتهای بزرگ صاحب تکنولوژی عملیاتی شود.