امیرحسین روان مهندس معماری: تحقق توسعه شهری پایدار یک چالش حیاتی برای قرن حاضر است. اصلی ترین مسائل مربوط به پایداری شهر بطور جدی و دقیق را می توان جنبه های اکولوژیکی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی فرآیندهای توسعه شهری دانست. پایداری اغلب مترادف محیط زیست تلقی می شود اما این تمام داستان نیست. پایداری فقط مربوط به محیط زیست نیست و در مورد برابری اجتماعی و رفاه اقتصادی نیز هست.بررسی تعادل پیچیده بین فعالیت های انسانی و فرآیندهای محیطی شهرها و مناطق شهری کلید پایداری واقعی است. و پایداری برای سیاره زمین و برای افرادی که در آن ساکن هستند، نقطه عطف زندگی است.
برای ایجاد درک انتقادی از توسعه شهری پایدار نیاز به مقابله با چالش های پیچیده شکل گیری شهرهای پایدار است. اینکه چگونه فرآیندهای توسعه شهری درک، ارزیابی و مدیریت شود از طریق یک برنامه با دقت طراحی شده که شامل سیاست شهری، برنامه ریزی و علوم زیست محیطی است، حاصل می گردد.
اما لازم است درکی گسترده از پیوندهای بین اکوسیستم‌های شهری، سیستم‌های شهری (برنامه‌ریزی، حمل و نقل، انرژی، بازیافت و غیره) و مشکلات چند بعدی شهرنشینی، بویژه آنهایی که به سیاست‌های عمومی و اجتماعی مربوط می‌شود، حاصل گردد. ساختن جوامع و شهرهایی که از نسل بعدی حمایت کند و یا به بیان ساده تر هوای نسل آینده انسان ها را نیز در مدت حیات خود و در مسیر استفاده از منابع طبیعی و سیر تکاملی رشد و زندگی خود در رویارویی با محیط زیست داشته باشد و اینکه هر کدام از ما بتوانیم تأثیر ماندگاری در مسیر زندگی مان داشته باشیم به درک عمیقی از چالش‌های محیطی فعلی و دانش و مهارت‌هایی که برای پاسخ به این مسائل مهم که حاصلش پایداری است، منجر می گردد.
پروژه برنامه ریزی برای پایداری اجتماعی شهری و توسعه مناطق شهری پایدار با هدف تشدید پایداری اجتماعی به عنوان یک مفهوم مهم و اساسی یکی از مبرم‌ترین مسائل در شهرها است. تحقیقات نشان می‌دهد که شناخت سیاست‌ها، رویکردها، فرآیندها و مسائلی که برای آینده سیاره ما حیاتی هستند، نحوه زندگی و تصمیم گیری ما در مورد محیط زیست از جمله شهرهایمان، چگونگی ایجاد پیش‌شرط‌ها و فرصت‌ها برای تعامل افراد با جامعه و با محیط زیست شهری، نشانه ای از اهمیت مسئله «پایداری اجتماعی» است و در دستور کار هر برنامه ریزی شهری قرار دارد.
پایداری اجتماعی در تلاش است تا شرایط زندگی را برای افرادی که در حال حاضر ساکن شهرها هستند و یا در آینده در شهر زندگی می کنند بهبود بخشد این یک مفهوم پر ارزش و چند بعدی است که جنبه های متعددی از زندگی را در بر می گیرد. برابری اجتماعی، تنوع مشمولیت رفاه اجتماعی، انسجام در مشارکت، نمونههایی از مفاهیم بسیاری هستند که ایده پایداری اجتماعی را متصورند.
تا به امروز، اجماع در مورد چگونگی مفهوم سازی و ارزیابی پایداری اجتماعی حاصل نشده است . زیرا ترتیبات اجتماعی پایدار بطور مشخص در جنبه های مختلف قابل ارزیابی است و تمرکز را از جنبه‌های «ملموس‌تر» پایداری اجتماعی مانند اشتغال و مسکن به جنبه‌های «ناملموس‌تر» مانند رفاه و احساس خوب اجتماعی سوق می‌دهد. از آنجایی که این جنبه‌های اخیر را نمی‌توان مستقل از شرایط زمینه‌ای محیط زندگی افراد ارزیابی کرد، نیاز به ارزیابی پایداری اجتماعی نیز مهم است.
مطالعه مفهوم پایداری اجتماعی شهری برای شناسایی و اجرا به دو چالش روش‌شناختی می‌پردازد. اولین مورد چالش تبدیل مفهوم گسترده پایداری اجتماعی شهری است که به اهداف خاصی مربوط می شود و چند بعدی بودن و کلی بودن آن برای تفسیرپذیری ذهنی افراد پیچیده است و ممکن است با مطالبات ساکنین در مناطق شهری مطابقت نداشته باشد زیرا منافع عموم جامعه و محیط زیست را حافظ است. از طرفی چالش دوم، ارزیابی پایداری اجتماعی شهری در سراسر مراحل این ایده توسعه یافته و عملیاتی کردن پایداری اجتماعی در محیط را می طلبد.
اهدافی مانند ارتقای انسجام اجتماعی یا رفاه اجتماعی، اغلب توسط برنامه ریزان تحت عنوان چتر پایداری اجتماعی شهری تعیین می شود و همین مفاهیم برای شناسایی شاخصهایی برای ارزیابی پیامدهای اجتماعی که عمدتاً بر عوامل محیطی و اقتصادی متمرکز شده است و اغلب جنبه اجتماعی وعمومی دارد حیاتی است. همچنین با بررسی تأثیر برنامه ریزی شهری بر سطح پایداری اجتماعی شهری، یک چارچوب مفهومی کلیدی را برای پایداری اجتماعی شهری ترسیم می‌کند و سپس این چارچوب در ارتقای عدالت اجتماعی و شهرنشینی هدایت خواهد شد و اساساً توسعه شهری را در پی خواهد داشت.
