این روزها بازار سرمایه در بی خبری به سر می‌برد و شاخص‌های بورس حرکت محسوسی دارند. گروهی بر این اعتقاد هستند که ریشه یابی این موضوع دست به دامان تغییرات نرخ بهره بین بانکی است. نرخ بهره فعلی بین بانکی حتی اگر با فرمول ریاضی هم حساب شود، اثر خاص و ملموسی ندارد اما اگر شرایط نگاه به بازار سرمایه در مقابل اوراق و نرخ بهره پیش رود مهم‌تر خواهد بود.
از نظر من سیاستگذار اقتصادی دچار یک گرفتاری برای مقابله و جبران تورم شده‌ایم. چرا که یکی از مهم‌ترین کارها برای جبران تورم افزایش نرخ بهره است. اما سیاستگذار با این کار، هم در فروش اوراق و هم در فضای کسب و کار دولت در بازار سرمایه به مشکل می‌خورد.
افزایش چند صدم درصدی نرخ بهره بین بانکی اظهر من‌الشمس است که تأثیر ملموسی روی روند بورس ندارد. اما این رویکرد زمانی که فضا طوری مهیا شود که سیاستگذار اقتصادی بخواهد شرایط را طوری پیش ببرد که جذابیت برای فروش اوراق یا رقیبی برای نرخ اوراقی که در شرف فروش است، ایجاد شود این مقوله مثمر به ثمر خواهد بود.
عملیات بازار باز در فرابورس به همین دلیل دایر شد. به طوری که نرخ بهره در یک بازار متشکل، منضبط و شفاف مشخص شود. اما اگر این بازار بررسی شود مشخص است که در یک روز بیشتر از 320 همت معامله بسته می‌شود. این در حالی است که ارزش معاملات بورس و فرابورس هفت الی هشت همت است. پس با این حساب می‌توان گفت این معاملات به صورت دستوری انجام می‌شود. به این ترتیب انتظاراتی که از راه‌اندازی و تغییر محل انجام اوراق از بانک مرکزی یا بین بانکی به فرابورس این بود که همگان نرخ بهره بین بانکی را کشف کنند، پیش نرفت. حال باید دید با توجه شرایط فعلی می‌توان هنوز امیدوار بود که نرخ بهره بین بانکی می‌تواند تاثیری در بورس در سال‌های آتی داشته باشد یا خیر.
