وزرات صمت دنبال این است، خودرو را به سازمان حمایت محول کند تا دوباره خوردرو وارد بورس شود تا از این طریق بازهم شاهد گرانی باشیم تا از این طریق سوداگری‌ای که هم اکنون متوقف شده است، متاسفانه دوباره زنده شود. البته خودروسازان تمایل دارند از این چارچوب خارج شوند که خب این امری طبیعی است. یعنی ماهیتش چیزی جز این نیست که خودشان بازار ایجاد کنند که حتماً این به ضرر مردم خواهد بود. البته جالب است که مردم از بس عادت کرده‌اند از طریق خرید خودرو از کارخانه و فروش سود ببرند، فضا برای سوداگری ایجاد شده بود که تکرار می‌کنم، مردم از این اتفاق استقبال می‌کنند و دوست دارند قیمت خودرو در کارخانه با بازار آزاد فاصله زیادی داشته باشد.اینکه بحث خودرو دوباره در حیطه اختیار سازمان حمایت قرار بگیرد، حتماً اشتباهی بزرگ و هزینه ساز است. در واقع می‌توان گفت، دوست ندارند این شرایط بماند و خودرو به عنوان کالای سرمایه‌ای دوباره در لیست قرار بگیرد. ریشه این مشکلات در ممنوعیت واردات است. یعنی در کشوری که وارد کردن خودرو ممنوع است و دو خودروساز عمده فعالیت می‌کنند و بقیه خودروها هم مونتاژی‌اند، شما راهی جز حقوق مصرف کننده ندارید. یعنی نیاز محاسبه است تا قیمت تمام شدهِ دولت و سود متعارف تایین شود تا از این طریق قیمت معقول به دست بیاید.در واقع اینکه کارخانه با قیمتی مشخص بفروشد و همان خودرو در بازار آزاد 50 درصد گران‌تر باشد، معنی ندارد و در هیچ دنیا اینطور نیست. اما در ایران این اتفاق افتاد و بازهم می‌گویم، مردم هم خیلی استقبال می‌کردند و فقط به فکر سود خود بودند. حالا این سئوال پیش می‌آید که تکلیف ضررِ خریدار چه می‌شود؟ پاسخ این است، خریدار خودرو هم کالایی را ارزان خریده و گران فروخته است تا بتوانیم به این واقعیت برسیم که این چرخه معیوب نه تنها فقط در بازار خودرو، بلکه در همه بخش‌ها جاری و ساری است. البته در جامعه ما بازار خودرو بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد و توی چشم است.پاین شرایط به هم ریخته که در نهایت به بی نظمی اقتصادی دامن می‌زند دلیلش چیزی جز تورم و ممنوعیت واردات نیست. یعنی وقتی بازار خودرو را به گونه‌ای ممنوع کردند که به هیچ وجه آزاد شدنی نیست و به همین دلیل حتی وارد کردن خودرو هم غیرممکن شده است.
