نقش مخرب تحریم‌ها بر پیمان‌های بین‌المللی

حسین سلاح‌ورزی رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران: دولت چهارهم با مجموعه‌ای از شعارها و ترسیم چشم‌اندازها به صحنه انتخابات آمد که یکی از آنها حل مشکل تحریم‌ها و قرارگیری ایران در فهرست سیاه اف‌ای‌تی‌اف بود. تعریف آقای پزشکیان در سمت رئیس دولت این بود که گویا در قفس هستیم و باید به جهان آزاد بپیوندیم، ایشان همچنین تاکید کردند که توسعه با وجود تحریم‌ها ممکن نیست و در دیدار با فعالان بخش خصوصی و به هنگام حضور در اتاق بازرگانی ایران تز باز گذاشتن دست بازرگانان، بهبود فضای کسب و کار و حذف مقررات زائد را گفتند.دولت چهاردهم همچنین با شعار وفاق ملی و با عنوان دولتی روی کار آمد که قرار است با هیچ کجا دشمنی نداشته باشد و دست دوستی به سمت دنیا دراز کند. ایشان در سفر به نیویورک و در مقر سازمان ملل متحد نیز به این موضوع اشاره کردند و وزرای منتخب ایشان هم از جمله وزیر صمت بر این مسائل متمرکز بوده‌اند، از سوی دیگر خوشبختانه در وزارت اقتصاد هم بر عزم جدی دولت بر یافتن راه‌حلی برای خروج ایران از فهرست سیاه اف‌ای‌تی‌اف تاکید می‌شود.با همه اینها اما همچنان در تحریم هستیم و امکان پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی هنوز ممکن نیست و در این شرایط پیوستن به پیمان‌های دوجانبه و توافق‌های منطقه‌ای چندجانبه از جمله اتحادیه اقتصادی اوراسیا توسط دولتمردان ایرانی دنبال می‌شود، هر چند این پیمان‌ها و توافق‌نامه‌ها نیز هنوز نهایی نشده تا امتیازات حاصل از آن برای مردم عایدی داشته باشد و همچنان تحریم‌های مرتبط با نظام بانکی، حمل‌ونقل، بیمه، کشتیرانی و خدمات بندری، نقش اساسی در افزایش هزینه‌ها دارد و در واردات به ایران و صادرات از کشور اختلالات جدی ایجاد می‌کند. کاهش واردات کالاهای اساسی مانند مواد غذایی و داروها باعث شده تا قیمت این محصولات در کشور افزایش یابد و رشد هزینه‌های تولید نیز به افزایش قیمت کالاهای تولید داخلی منجر شده و این امر قدرت خرید مردم را کاهش داده است.اگر در این شرایط می‌خواهیم در تجارت کشور تغییری مثبت ایجاد کنیم حتماً باید دو مشکل یادشده را حل کنیم در غیر این صورت همچنان چاره‌ای نداریم غیر از اینکه به دلیل محدودیت مبادی وارداتی کالاهای موردنیازمان را ارزان‌تر و با کیفیت پایین‌تر تهیه، در صادرات هم علاوه بر اینکه هزینه بیشتری بر مبادله کالا پرداخت و در حفظ بازارها با ناملایمات دست و پنجه نرم کنیم. افزون بر آن با سیاست‌های نادرست ارزی که در سال‌های گذشته اتخاذ شده و بر ناهمواری مسیر تجارت افزودن نیز روبه‌رو باشیم.موضوع تجارت آزاد در دولت دوازدهم مطرح شد و در پی آن مقاصدی مانند سوریه و پاکستان نیز به عنوان شرکای تجارت آزاد با ایران مطرح شدند و حتی توافقات اولیه هم با این کشورها صورت گرفت اما واقعیت این است که هیچ‌گاه این توافقات به نتیجه قابل اعتنایی نینجامیده است.در دو سال اخیر بر تجارت آزاد با اتحادیه اوراسیا مانور فراوان داده شده و حتی از آن استفاده‌های تبلیغاتی و سیاسی نیز شده و در سایه آن بر عضویت در بریکس و شانگهای نیز تاکید شده است اما همه اینها آورده اقتصادی برای ایران نداشته است و بنابراین نمی‌توان از این توافقات به عنوان اموری ارزشمند یاد کرد زیرا واضح است که تجارت بدون تبادل بانکی معنا ندارد در این شرایط پاک کردن صورت مساله و تاکید به موضوعی مانند تجارت آزاد این امر را به موضوعی شعارگونه تبدیل می‌کند.