خودکشی موضوعی غمانگیز و عمیقاً نگران کننده است که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهد که این نه تنها خانوادهها و جوامع را مختل میکند، بلکه خلاء دائمی در قلب کسانی که پشت سر ماندهاند به جا میگذارد. بنابراین، پیشگیری از خودکشی باید از اهمیت بالایی برخوردار باشد.
قبل از هر چیز، پیشگیری از خودکشی ضروری است زیرا زندگی هر انسانی دارای ارزش و پتانسیل ذاتی است.پیشگیری از خودکشی در حفظ رفاه خانوادهها و جوامع بسیار مهم است. وقتی کسی جان خود را میگیرد بازماندگان را ویران میکند چرا که آنها در تلاش برای درک فاجعه هستند. با انجام اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از خودکشی، میتوانیم خانوادهها را در برابر رنجهای غیرضروری محافظت کنیم و به ایجاد یک محیط حمایتی کمک کنیم که باعث بهبودی و انعطافپذیری شود. این در حالیست که پیشگیری از خودکشی از دیدگاه اقتصادی نیز بسیار مهم است چرا که از دست دادن یک زندگی نه تنها منجر به پریشانی عاطفی غیر قابل اندازه گیری میشود، بلکه بار مالی قابل توجهی را نیز به دنبال دارد. عواقب پس از خودکشی اغلب شامل هزینههای تشییع جنازه و حمایت روانی بازماندگان میشود. همچنین خودکشی میتواند منجر به از دست دادن بهره وری شود و افرادی که ممکن است کمکهای ارزشمندی به جامعه کرده باشند دیگر قادر به انجام این کار نیستند. با جلوگیری از خودکشی، این هزینههای اقتصادی را کاهش میدهیم و اطمینان حاصل میکنیم که میتوان منابع را به سمت افزایش رفاه و حمایت از جوامع در حال رشد هدایت کرد.به منظور مقابله مؤثر با این موضوع فراگیر، جامعه نیاز به اتخاذ رویکردی جامع برای پیشگیری از خودکشی دارد؛ این شامل ایجاد آگاهی و از بین بردن ننگ پیرامون سلامت روان است. با پرورش فرهنگی که گفتوگوی باز در مورد احساسات و بهزیستی روانی را تشویق میکند، افراد احساس راحتی بیشتری در جستجوی کمک در هنگام پریشانی خواهند داشت. افزایش دسترسی به خدمات بهداشت روان و ارائه آموزش کافی به متخصصانی که بتوانند علائم هشدار دهنده را شناسایی کرده و به طور مؤثر مداخله کنند، حیاتی است. خودکشی پدیدهای پیچیده و ویرانگر است که سالانه جان میلیونها نفر را در سراسر جهان میگیرد. در حالی که عوامل زمینهای مختلفی وجود دارد که در خودکشی نقش دارند، اذعان به نقش مهم عوامل روانی در درک این پیامد غمانگیز بسیار مهم است.پریشانی روانی تجربه شده توسط افراد مبتلا به این اختلالات میتواند احساس ناامیدی، یأس و بی ارزشی را تشدید کند و در نهایت منجر به افکار و رفتارهای خودکشی شود. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده حدود 90 درصد از قربانیان خودکشی در زمان مرگ دارای یک اختلال روانی قابل تشخیص هستند که نشان دهنده نقش برجسته عوامل روانی در خودکشی است.