زیرساخت‌ها و تجهیزات هواشناسی ما با دنیا و استاندارهای بین‌المللی فاصله دارد.با توجه به تغییر اقلیم ضرورت تجهیز کشور به شبکه راداری بیش از هر زمان است؛ برای مثال بارش‌های تابستانی معمولاً از نوع رگباری است و نمی‌شود از چند روز قبل آن را روی نقشه دید و هشدار سریع صادر کرد؛ اما در ترکیه که تقریباً نصف کشور ما مساحت دارد با توپوگرافی کوهستانی تقریباً مشترک 17 رادار دورتادور کشور وجود دارد؛ اما ایران فقط 10 رادار دارد. در عین حال در نیمه شرقی الان رادار نداریم و باید شبکه پایش اعم از ایستگاه باران سنجی و ایستگاه‌های راداری افزایش یابد.خرید تجهیزات جدید فرآیندی دارد ضمن اینکه به خرید خارجی نیاز داریم و هم مسائل تحریمی هم افرایش نرخ ارز و افزایش هزینه‌ها و هم ریسک خرید برای شرکت‌ها کار را سخت کرده است.
تلاش می‌کنیم با کمک دولت این وضع را بهبود دهیم؛ اما شیب پیشرفت باید تندتر باشد و در برنامه‌های پیش رو خرید تعداد زیادی رادار باید در دستور کار قرار گیرد که شرایط پوشش کل کشور بهبود یابد. اما اگر بخواهیم به صورت نقطه‌ای و منطقه‌ای در مقیاس کوچک‌تر پدیده‌های جوی را ارزیابی کنیم که نیاز امروز اتفاقاً به ارزیابی پدیده‌های کوچک‌تر به دلیل تغییر اقلیم است، تجهیزات مهم‌تری نیاز داریم.
هم اکنون دانش روز به سمت ارزیابی پدیده‌های جوی در مقیاس کوچک پیش می رود که در مدل‌های هواشناسی به راحتی دیده نمی‌شود و نیازمند تجهیزات به‌روز است.
هواشناسی در سطح دنیا به عنوان حفاظت از جان و مال مردم تعبیر میشود و هماهنگی در تامین اعتبارات برای رسیدن به این نقطه با خرید رادار و تجهیزات لازم است.
