بورس جای عرضه خودرو نیست

فلسفه بورس کالا این نیست که یک محصول نهایی را در بورس کالا به فروش برسانند. اصولاً بورس کالا جایی است که کالای واسطه‌ای به فروش می‌رسد. محصول نهایی معمولاً مشتری خود را دارد و خودرو نیز از این قائده مستثنی نیست. در هیچ جای دنیا خودرو در بورس کالا به فروش نمی‌رسد. در شرایط عادی، محصولات شرکت‌های خودروساز باید با تسهیلاتی که لیزینگ‌ها ایجاد می‌کنند، خودروهای خود را به فروش برسانند. نه تنها خودرو نباید به بورس کالا بیاید بلکه به واسطه وجود لیزینگ‌هایی که تبلیغ آن خودروها را می‌کنند، با استفاده از ابزاری مثل پرداخت تسهیلات یا فروش به قیمت‌های ارزان‌تر، خریداران را تشویق به خرید نمایند. در مجموع این کلیتی است که درباره فروش خودرو در تمام دنیا جاری است، بنابراین کسی انتظار برگشت خودرو به بورس کالا را ندارد. چیزی که اهمیت دارد، قیمت‌گذاری دستوری در حوزه خودرو است. این انتظار وجود دارد که خودرو از قیمت‌گذاری دستوری خارج شود و خودروساز بتواند با قیمت تمام شده به اضافه درصد سودی که مرسوم است، محصول خود را به فروش برساند و در این راستا زیانی را مواجه نشود. صحبت اصلی این است که خودرو طوری قیمت‌گذاری نشود که هر سال با زیان سنگینی روبرو شود. می‌توان فضایی را ایجاد کرد که قیمت تمام شده محصولات خودروسازان با نظارت سازمان حمایت از مصرف کنندگان، کشف قیمت شود به اضافه اینکه درصدی منطقی برای سود خودروسازان نیز در نظر گرفته شود.منظور از خروج شورای رقابت این است که قیمت‌ها به شیوه زیر نرخ فروش کشف نشود و به روش قدیم قیمت‌گذاری دستوری ادامه نداشته باشد تا به این طریق خودروسازان از زیان انباشته خارج شوند. لازم به ذکر است که ورود خودرو به بورس کالا به بهانه کشف قیمت واقعی محصولات بوده است و البته در ادامه بین شورای رقابت و بورس کالا اختلاف افتاد.

یک اتفاق مثبت این بود که بخشی ازمحصولات خودروسازان از قیمت‌گذاری شورای رقابت حذف شد و دلیل آن هم آپشن‌هایی بود که بر این محصولات اضافه شده است. در ادامه خودروسازان هم، از این اتفاق راضی بودند و به نظر می‌رسد که در فضای خاص اقتصاد ما به طور کلی باید از ارائه محصولات نهایی به بورس کالا صرف نظر کرد. البته عرضه خودرو در بورس کالا از آن ابتدا صرفاً به نیت واقعی شدن قیمت‌ها مطرح شد ولی به شرطی که قیمت‌ها را به سطح منطقی خود برساند.با حذف خودرو از بورس کالا و ادامه همین راهی که در پیش گرفته‌اند، یعنی تجدید نظر قیمت‌ها هر 3 ماه یک بار، تناسب قیمت‌گذاری با قیمت تمام شده محصول و همچنین کاهش زیان خودروسازان، به نوعی می‌توان به هدف نهایی رضایت مصرف کننده و تولیدکننده، دست یافت.