«موسسه تغییرات اقلیمی کوپرنیک» (C3S) اعلام کرده است که ماه سپتامبرِ سال جاری میلادی (2023) در مقایسه با دوره قبل از صنعتی شدن جهان، شاهد افزایش میانگین گرمای هوا به میزان 1.4 درجه سانتیگراد بوده است.
این میزان تنها 0.1 درجه کمتر از رقم تعیین‌شده (1.5 درجه) به عنوان هدف اقلیمی توافقنامه آب و هوای پاریس است که تا پایان قرن نباید از آن فراتر رفت.
در بیانیه C3S آمده است: دمای هوا در سپتامبر امسال 1.75 درجه بیشتر از دوره پیش از صنعتی‌شدن در نیمه‌دوم قرن نوزدهم بود. همچنین سپتامبر امسال 0.93 درجه سانتیگراد گرم‌تر از میانگین سپتامبر در فاصله سال‌های 1991 تا 2020 بود و نیم درجه بالاتر از رکورد قبلی که در سال 2020 ثبت شد.
در این میان «سامانتا برگس»، معاون سرویس تغییرات اقلیمی کوپرنیک اعلام کرده است که پدیده آب‌وهوایی آل نینو نقش مهمی در افزایش دمای جهان دارد به‌طوری‌که بیشترین تأثیر آل نینو در زمستان و بهار پیش رو خود را نشان خواهد داد.
به گفته وی، رکورد قبلی آل نینو در سال 2016 میلادی بوده است.
«هلگه گوسلینگ»، محقق مؤسسه تحقیقاتی «آلفرد وگنر» نیز تاکید کرد: واضح است که تا یک سالِ حتی گرم‌تر، زمان زیادی طول نخواهد کشید.
وی می‌گوید: تا زمانی که ما به سوزاندن مقادیر زیادی از سوخت‌های فسیلی ادامه دهیم، رکوردهای حرارتی بالاتر به یک امر عادی تبدیل خواهد شد.
بنابر گزارش دویچه‌وله، این در حالی است که در کنگره تغییرات اقلیمی که اخیراً در شهر هامبورگ برگزار شد، کارشناسان اعلام کردند که فرصت تثبیت وضعیت تغییرات آب‌وهوایی نسبتاً از دست رفته است و هم‌اکنون می‌توان منتظر تغییرات عظیمی بود که دیگر نمی‌توان از آنها اجتناب کرد.
«یوخم ماروتزکه»، مدیر موسسه هواشناسی ماکس پلانک همچنین در این باره گفت: باید این واقعیت را بپذیریم که درجه حرارت جهان از حد 1.5 درجه فراتر خواهد رفت. این بدان معناست که توافقنامه آب‌وهوایی پاریس عملاً در این مورد شکست خورده است و تنها با تلاش‌های فراوان می‌توان گرمایش زمین را زیر حد دو درجه (در قیاس با دوران پیش از صنعتی‌شدن جهان) نگه داشت. پس شاید بتوان گفت ما در حال حاضر در راه رسیدن به یک جهان با حرارت 3 درجه تا پایان قرن هستیم.
هرچند دانشمندان معتقدند که دما امسال در مجموع به محدوده 1.5 درجه‌ای نخواهد رسید اما به گفته سازمان کوپرنیک، سال 2023 در مسیر بدل شدن به گرمترین سال از زمان ثبت رکوردها قرار دارد.
به گزارش بی‌بی‌سی، همچنین «زیک هاسفادِر»، محقق با تجربه در شبکه اجتماعی اکس نوشت: از نظر من به عنوان یک دانشمند علوم اقلیمی، این ماه به به طرز عجیبی ماه «اوت» (ماه تابستانی قبل از سپتامبر) بود.
وی افزود: عبور از میانگین بلندمدت دوران اخیر – سی و چند سال اخیر – به اندازه تقریباً یک درجه به اندازه کافی نشانه بدی هست اما حتی این رقم هم جهش حتی شدیدتر در برخی نقاط زمین را به درستی نشان نمی‌دهد.
برای مثال در اروپا ابعاد افزایش دما به اندازه‌ای بود که 2.51 درجه سانتیگراد از میانگین بلندمدت بالاتر رفت.
در ماه اکتبر هم دمای شدید ادامه یافته و رکوردها را در بسیاری نقاط از جمله اسپانیا شکسته است.
به علاوه با توجه به اینکه پدیده آل نینو هنوز به اوج خود نرسیده، احتمال دارد دمای جهانی حتی بیش از این نسبت به میانگین جهش کند.
