محمود نجفی سهی-کارشناس صنعت خودرو: بخش تولید در صنعت قطعه سازی با بحران جدی روبهرو است و بسیاری از واحدهای صنعتی در شرایط دشوار فعالیت میکنند. حتی زمانی که وزیر برای بهبود شرایط موضوعی را مطرح میکند، دستگاههای زیرمجموعه روز بعد خلاف آن رفتار میکنند. ارز در اختیار بانکمرکزی و دولت است، اما در عمل صادرکنندگان آزاد گذاشته شدهاند. دولت میگوید ارز متعلق به خودتان است و هر طور خواستید مدیریت کنید. بر این اساس درحالی که صادرکنندگان مالیات ارزش افزوده را نمیپردازند، منِ تولیدکننده داخلی باید آن را پرداخت کنم. این اختلاف شرایط، فشار سنگینی بر تولید داخل وارد میکند. قیمت مواد اولیه در کمتر از چهار ماه 50 تا 60 درصد افزایش یافته است. مواد پلیمری، فلزی، لاستیکی و هر نوع ماده اولیهای که تصور کنید، با نرخ روز دلار محاسبه میشود. درچنین بازاری هیچ تولیدکنندهای نمیتواند قیمت قطعه را بهصورت قطعی مشخص کند؛ چراکه ثبات از بازار رخت بربسته است. وزیر اقتصاد اعلام کرده 650 هزار نفر بهخاطر جنگ اخیر بیکار شدهاند. این ادعا درست نیست؛ جنگ باعث تعطیلی کارخانهها نشده، بلکه برخی از مسئولان دولت هستند که با سیاستهای نادرست چنین وضعیتی را ایجاد کردهاند. وقتی واردکننده با دلار 70 تا 80 هزار تومانی کالا میآورد و تولیدکننده باید با ارز 130 هزار تومانی کار کند، طبیعتاً تولید توجیهی ندارد. نرخ ارز را باید تکنرخی کنند و بهواردات هم دلار 130 هزار تومانی بدهند. در یکی از جلسات خودروسازان، مدیر جلسه صراحتاً گفت واردات برای ما سود بیشتری دارد و راحتتر هم هست. اکنون بررسی کنید تا متوجه شوید خودروسازان بزرگ چند مدل خودرو چینی را مونتاژ میکنند؟ اختلاف نرخ ارز و تمایل ساختار دولتی به واردات خودرو باعث شده ساخت داخل توجیه اقتصادی نداشته باشد. درنهایت قطعات خودروهای چینی دائم در تغییر است و ساخت داخل آن توجیهی ندارد. البته همانطور که اشاره کردم، تعجبی ندارد؛ چراکه تمایلی برای داخلیسازی وجود ندارد و قطعه با دلار 70 و 80 هزار تومانی وارد میشود و از تولیدکننده میخواهند با دلار 130 تا 140 هزار تومانی کار کند. اگر نرخ ارز برای همه یکسان و تکنرخی شود، آنوقت تولیدکننده و خودروساز میتوانند رقابت کنند. اگر ارز تکنرخی شود، دیگر بهدنبال واردات نخواهند بود و همان محصول را در داخل تولید میکنند. امروز اختلاف نرخ ارز، بزرگترین مانع تولید است.




