خط لوله بنام ایلات- اشکلون که در 50 درصد آن نیز ایران شریک است، زمان شاه برای دور زدن کانال سوئز ساخته شد و بنا بود که نفت ایران از دریای سرخ به مدیترانه و یا شهرهای مختلف رژیم اشغالگر ارسال شود، به عبارت دیگر زیرساخت لازم در این منطقه وجود دارد و نفت را وارد می‌کنند. اسرائیل برای نفت با غزه نمی‌جنگد زیرا اکنون نفت را از امریکا، نروژ و انگلیس که همپیمانان اسرائیل هستند دریافت می‌کند.
اعتقاد بنده بر این است که نقش و جایگاه خاورمیانه به مفهوم اینکه مرکز انرژی دنیاست با وجود تولید بالای امریکا و روسیه، گازی که در استرالیا اکتشاف شده و آسیای شرقی را تغذیه می‌کند، ذخایر دریای شمال، خلیج مکزیک، سیبری و همچنین سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی که روی انرژی‌های تجدیدپذیر می‌شود، کمرنگ شده است.اکنون کشور انگلستان در حوزه تجدیدپذیرها هدف تعیین و اعلام کرده که از 2030 به بعد تنها اتومبیل‌های برقی کار می‌کنند، بنابراین کشورها اهدافی تعیین و زمان‌بندی کرده‌اند که خودروهای با سوخت‌های فسیلی از دور خارج شوند، به عبارت دیگر دنیا به خاطر مسائل زیست محیطی روی حذف سوخت‌های فسیلی تمرکز کرده و سرمایه‌گذاری‌های سنگینی روی انرژی‌های نو انجام داده است. نتیجه اینکه مجموعاً اهمیت منابع انرژی خاورمیانه مانند قبل نخواهد بود و سرمایه‌گذاری‌ها در انرژی‌های نو بیشترین سهم را از زغال‌سنگ می‌گیرد زیرا بسیار آلاینده است و بعد از آن بخشی از سهم نفت را می‌گیرد البته گاز همچنان در دهه‌های آینده نقش اساسی خواهد داشت و این صحنه جدید انرژی دنیا است.در دهه‌های آینده نفت و گاز در خاورمیانه چندان مسئله دنیا نیست که بخواهند به خاطر آنها جنگ براه بیندازند بنابراین معتقد نیستم موضوع جنگ در غزه مرتبط با نفت است، نظر بنده این است که ساکنین غزه مردمی هستند که دهه‌ها تحت محاصره کامل قرار گرفته‌اند و حتی آب و برق این منطقه هم توسط اسرائیلی تأمین می‌شود که همواره در پی از بین بردن این سرزمین و مردمانش است. این منطقه اکنون هم از دریا و هم از خشکی تحت محاصره است و در واقع برای این مردم یک زندان بزرگ ساخته‌اند و نگرانی و خشم ملی را برانگیخته‌اند و اکنون تنها ارگانی که بعنوان مدافع عمل کرده جز حماس نبوده که خود را تجهیز کرده و تونل حفر کردند و اقدامات زیرزمینی داشتند و عملیاتی را هم پیش بردند که در نوع خودش اولین باری است که اسرائیل با چنین چیزی مواجه شده است.در جنگ 6 روزه 1967 که خیلی سنگین بود اسرائیل توانست دو برابر سرزمین‌های خود یعنی صحرای سینای مصر، بلندی‌های جولان سوریه، ساحل شرقی اردن و بخش شرقی اورشلیم را از 4 کشور عربی بگیرد، در جنگ رمضان 1973 سوریه و مصر پیروزی‌های اولیه داشتند و مصر توانست صحرای سینا را آزاد کند، بعبارت دیگر در تمام دوران جنگ از سال 1948 تاکنون اولین بار است که اسرائیل مدعی است خبر از این حمله نداشته و غافلگیر شده است.
