وحید حاج سعیدی روزنامه نگار: زنان به عنوان بخشی پویا و زنده از بدنه جامعه در بسیاری از امورات اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، سیاسی و … فعالیتی مستمر، عادی و روزانه دارند. این فعالیت‌ها و روزمرگی‌ها بدون در نظر گرفتن جنسیت، توان بدنی، سن و سطح تحصیلات در لایه‌ها و مشاغل مختلف از وزارت و فرمانداری و مدیریت در ادارات گرفته تا اعمال جراحی و تدریس در دانشگاه و مدرسه و حتی دستفروشی در کف خیابان دیده می‌شود. با وجود این تساوی در انجام فعالیت‌های روزمره و گاهی سنگین شدن میزان فعالیت بانوان به جهت کار در خارج از منزل و رسیدگی به امورات منزل، در مواقعی ملاحظاتی در خصوص حضور بانوان در برخی مکان‌ها یا انجام برخی فعالیت‌ها (ورزش در فضای باز) و کسب برخی مهارت‌ها (گواهینامه رانندگی و …) لحاظ می‌شود.
صرف از نظر از دلایل سیاسی یا مذهبی ممانعت از این فعالیت‌ها، باید اذعان داشت گاهی اوقات شرایط لامحاله به سمتی سوق پیدا می‌کند که دلایلی به جز موارد ذکر شده را در اذهان آشکار می‌سازد. به عنوان مثال حضور بانوان در ورزشگاه‌ها از دیدگاه کارشناسان سبب ایجاد انگیزه در ورزشکاران، ایجاد شور و نشاط بیشتر، تلطیف فرهنگی ورزشگاه‌ها، توسعه فرهنگ و تغییر ذائقه ورزشی در خانواده‌ها می‌شود اما حوادث چند ماه اخیر در ورزشگاه‌هایی که بانوان در آن حضور داشتند به ویژه بازی پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز نشان داد برخی از زیرشاخه‌های فرهنگی در جامعه دچار آسیب‌های جدی گسترده شده تا جایی که فحش و لیچارهای چاله میدانی و ناموسی در آن از معیارهای خوب بودن محسوب می‌شود!
به نظر می‌رسد برای حضور تماشاچیان زن در ورزشگاه‌ها، به زمان بیشتری برای فرهنگ سازی نیاز داریم و این زمان مورد نیاز نه در ورزشگاه‌ها بلکه باید در مدارس و فضای مجازی مصرف رشد فرهنگی – اجتماعی مردم شود تا افراد (چه زن و چه مرد) به مرتبه‌ای برسند که فضای ورزشگاه‌ها را محلی برای تخلیه و بازنشر هر آنچه که در کوچه و خیابان شنیده‌اند، تصور نکنند. هر چند نمی‌توان بر اساس تک مسابقات یا بروز برخی حوادث ناخوشایند به دلایل ورزشی و غیر ورزشی در یک مسابقه حساس، اصل ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌ها و تبعات مثبت آن را زیر سؤال برد. چرا که در بسیاری از شهرها و در مسابقات حتی حساس که امکان حضور زنان در آن فراهم بوده است، به دلایل خانواده پرستی و ناموس پرستی مردان ایرانی، نزاکت و انضباط بیشتری در میان ورزشکاران و هواداران حاکم بوده است و نمی‌توان منکر این ادعا شد.
با این حال باید اذعان داشت رعایت فرهنگ در ورزشگاه‌ها چه از سوی زنان و چه مردان از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا این مکان‌ها نه تنها محل رقابت ورزشی هستند، بلکه به عنوان فضاهایی برای گردهمایی و تعامل افراد با فرهنگ‌های مختلف عمل می‌کنند و می‌توان به تحکیم پایه‌های فرهنگی در این اماکن امیدوار بود. احترام به آداب و رسوم، زبان و ارزش‌های فرهنگی مختلف، پذیرش دیدگاه‌های مخالفان، تاب آوری اجتماعی و افزایش ظرفیت پذیرش شکست می‌تواند به ایجاد فضایی دوستانه، صلح‌آمیز و لذت‌بخش برای همه شرکت‌کنندگان و تماشاگران کمک کند. تشویق و حمایت از تیم‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که به فرهنگ‌های دیگر توهین نشود و فضای ورزشگاه با خشونت و رفتارهای ناشایست و الفاظ رکیک آلوده نگردد. بدین ترتیب، ورزشگاه‌ها می‌توانند به مکانی برای ترویج تفاهم و احترام متقابل تبدیل شوند. فرهنگ سازی در جامعه را از امروز آغاز کنیم.
